Eimreiðin - 01.07.1955, Qupperneq 137

EIMREIBIN
RITSJÁ
281
^ersónulýsingar eru skýrar, og les-
endanum er viða gefin glögg innsyn
í sálarlíf fólksins. Þetta er gert með
fáorðum, hnitmiðuðum setningum,
SVo sem í frásögninni um fólkið í
Naustavík, gömlu hjónin, Torfa og
^nnu, og j)(-) ekki sízt um náttúru-
barnið Heiðu, dóttur þeirra. Það eru
slíkar myndir, sem sýna, að hér er
lJIÍi eftirtektarverðan rithöfund að
r*Sa. Aðalpersóna sögunnar, Lýður
Hjartarson, öðru nafni hlauparinn frá
^falareyri, er góð persónulýsing og
s)álfri sér samkvæm frá byrjun til
enda sögunnar.
Nokkuð skortir á, að höf. hafi tek-
lzf að skapa samfellda heild með alla
l)r*ði sögunnar rakta og leysta að
f°kum. £g býst við, að þetta hafi alls
ekki vakað fyrir honum, er hann
samdi hana. Hér er miklu fremur
augnahliksmyndir að ræða. Per-
s<ánurnar koma hver af annari óvænt
°S sem af liendingu, hverfa síðan
aftur jafn snögglega. Það er ferða-
lraði i frásögninni eins og á aðal-
Persónunni sjálfri, hlauparanum frá
eyrinni. Sagan er eins konar skyndi-
111 !1 < 1 i r ;i ferðalagi um lífsins öræfi,
Sem lýkur á ljóðrænan hátt með
raum gömlu konunnar í sögulok, er
®etnr um það fyrirheit, að hlaupar-
1Un ungi muni staðfestast, gegna
Skyldu sinni við lifið, sjálfan sig og
ntlnustuna, sem Anna gamla sér i
raumnum, með ungharnið sér við
1_ *ð> unga og fagra, eins og gamla
‘°nan var eitt sinn sjólf, á morgni
1 Slns) »sólin nýkomin upp, ilmur úr
Srasi og fUgiarnjr Syngjandi við
8mggann.“
Höf. hefur gott vald á máli og stil.
111115 staðar hregður j)ó fyrir ann-
arlegum orðum og setningum. Margt
al bessu lendir á syndaregistri próf-
arkalesarans eins og það að rita
„hneygð" fyrir hneigð, „hægi“ fynr
hagi, „gyldis" f. gildis, „mótdrækt“ f.
mótdrægt, „gætyrðu" f. gætirðu,
fylgtu“ f. fylktu, „sólskrýkja" f.
sólskrikja, „flýk“ f. Hik, „spyllingar-
öfl“ f. spillingaröfl, „sagleysissvip" f.
sakleysissvip, „sýngirni" f. singirm
o. s. frn. En svo gætir árans þágufalls-
sýkinnar i setningum eins og þessum:
„Ég þarf ekki að taka því fram“ fyr-
i’r: Ég þarf ekki að taka það fram.
„Þora sliku" f. þ°ra slíkt (bls. 96 og
147). Vera má, að þetta sé mælt mál
orðið sums staðar i landi voru, en
um það hnýtur maður eigi að síður
á prenti.
„Hlauparinn frá Malareyn" er
saga, rituð af samúð og hlýju. Les-
andanum fer að þykja æ vænna um
persónur hennar eftir því sem á lest-
urinn liður. En það eru einhver beztu
meðmæli með hverri bók. Sv. S.
GARÐYRKJURITIÐ 1955.
1 minningu þess, að 70 ár eru nu
liðin siðan Garðyrkjufélag Islands var
stofnað, hefur verið sérstaklega vel
vandað til órsrits félagsins, en ritstjón
þess er Ingólfur Davíðsson, grasafræð-
ingur. 1 forustugrein rekur hann sogu
félagsins síðan það var stofnað, hinn
26. maí 1885, til þessa dags. Fylgir
greininni fjöldi mynda. Auk skýrslna
um aðalfund félagsins og störf 1954
eru ennfremur í ritinu ýmsar stuttar
fróðleiksgreinir um grös og gróður,
athafnir félagsins, framkvæmdir o. fl.
Mó m.a. nefna fróðlega grein séra
Kristins Guðlaugssonar um blóðberg-
ið 0g greinir ritstjórans: Fomar gras-
nytjar og Hulunni lyft af leyndar-
dómi blaðgrænunnar.
Ræktun grænmetis hér á landi hef-
ur aukizt jafnt og þétt á þeim sjötíu