Eimreiðin


Eimreiðin - 01.09.1962, Page 61

Eimreiðin - 01.09.1962, Page 61
NAGRANNARNIR KÍNVERSK SMÁSAGA eftir LAO SHE. I'rú Ming vissi sínu viti. Hún afði faett herra Ming börn og alið þau upp. Hún skrýfði á sér hárið, þðtt hún væri þegar næstum fertug. Frá rnorgni til kvölds gerði hún sér ’thyggjur út af einhverju. Hún 'tssi sjálf vel, að einn mikill löst- r var í fari hennar: hún var ólæs. f að bæta upp þessa vöntun 'arð hún að leggja sig alla fram, Un annaðist bónda sinn og börn af stakri kostgæfni. Hún gaf börn- Ullrn algerlega lausan tauminn, lrfðist ekki að refsa þeim né at- 'rða. Hún vissi að staða liennar tlr lægri en barnanna, í návist Uu,nns síns áræddi hún alls ekki að þ’Ua jseim neinn valdmannssvip. Urr var móðir þeirra eingöngu þess, að þau áttu þennan nður. Sífellt hafði hún hugfast að Uí>bóndinn var allt; hvernig gat 'un barið eða ávítað börnin hans? . Un vissi að hann var alveg vís l.lf að meðhöndla hana á hinn ^rilegasta hátt, ef honum hitn- ^ 1 í hamsi. Herra Ming gæti ^'°ngast annarri eftir geðþótta, ,Un þekkti engan mótleik gegn Pvi. yff ún var ævinlega tortryggin. ar stöðugt á nálum gagnvart öllu ritmáli. í því var falinn einhver leyndardómur, sem hún hafði eng- in ráð með að leysa úr. Þess vegna hataði hún allt kvenfólk sem kunni að lesa. Ef hún hugsaði sig um, sá hún að maður hennar og börn voru engu síðri en þetta læsa kven- fólk. Hún hlaut að viðurkenna gáfur sínar, sköpunarmátt og jafn- framt virðingarstöðu. Hún þoldi engum að setja út á börnin né stríða þeim. Það væri beinlínis að kasta rýrð á móður þeirra, slíkt gat hún ekki þolað. Hún hlýddi manninum sínum í öllu, þar næst börnunum, að Jteim undanskildum var hún öllum öðrum æðri og göf- ugri. Hún leitaðist stöðugt við að sýna nágrönnunum og þjón- uðuliðinu virðuleik sinn og strangleik. Ef börnunum lenti saman við börn nágrannanna, var hún ævinlega reiðubúin að fleygja sér beint í slaginn, eins og hún ætti lífið að leysa, og láta ókunn- uga finna fyrir krumlunum á sér. Hún var húsfreyja herra Mings, veldi hennar var endurkast ægi- valds hans, eins og tunglið varpar frá sér skini sólarinnar. Hún hataði jDjónustuliðið, því að það leit niður á hana. Ekki svo
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120

x

Eimreiðin

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.