Eimreiðin


Eimreiðin - 01.09.1962, Síða 61

Eimreiðin - 01.09.1962, Síða 61
NAGRANNARNIR KÍNVERSK SMÁSAGA eftir LAO SHE. I'rú Ming vissi sínu viti. Hún afði faett herra Ming börn og alið þau upp. Hún skrýfði á sér hárið, þðtt hún væri þegar næstum fertug. Frá rnorgni til kvölds gerði hún sér ’thyggjur út af einhverju. Hún 'tssi sjálf vel, að einn mikill löst- r var í fari hennar: hún var ólæs. f að bæta upp þessa vöntun 'arð hún að leggja sig alla fram, Un annaðist bónda sinn og börn af stakri kostgæfni. Hún gaf börn- Ullrn algerlega lausan tauminn, lrfðist ekki að refsa þeim né at- 'rða. Hún vissi að staða liennar tlr lægri en barnanna, í návist Uu,nns síns áræddi hún alls ekki að þ’Ua jseim neinn valdmannssvip. Urr var móðir þeirra eingöngu þess, að þau áttu þennan nður. Sífellt hafði hún hugfast að Uí>bóndinn var allt; hvernig gat 'un barið eða ávítað börnin hans? . Un vissi að hann var alveg vís l.lf að meðhöndla hana á hinn ^rilegasta hátt, ef honum hitn- ^ 1 í hamsi. Herra Ming gæti ^'°ngast annarri eftir geðþótta, ,Un þekkti engan mótleik gegn Pvi. yff ún var ævinlega tortryggin. ar stöðugt á nálum gagnvart öllu ritmáli. í því var falinn einhver leyndardómur, sem hún hafði eng- in ráð með að leysa úr. Þess vegna hataði hún allt kvenfólk sem kunni að lesa. Ef hún hugsaði sig um, sá hún að maður hennar og börn voru engu síðri en þetta læsa kven- fólk. Hún hlaut að viðurkenna gáfur sínar, sköpunarmátt og jafn- framt virðingarstöðu. Hún þoldi engum að setja út á börnin né stríða þeim. Það væri beinlínis að kasta rýrð á móður þeirra, slíkt gat hún ekki þolað. Hún hlýddi manninum sínum í öllu, þar næst börnunum, að Jteim undanskildum var hún öllum öðrum æðri og göf- ugri. Hún leitaðist stöðugt við að sýna nágrönnunum og þjón- uðuliðinu virðuleik sinn og strangleik. Ef börnunum lenti saman við börn nágrannanna, var hún ævinlega reiðubúin að fleygja sér beint í slaginn, eins og hún ætti lífið að leysa, og láta ókunn- uga finna fyrir krumlunum á sér. Hún var húsfreyja herra Mings, veldi hennar var endurkast ægi- valds hans, eins og tunglið varpar frá sér skini sólarinnar. Hún hataði jDjónustuliðið, því að það leit niður á hana. Ekki svo
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108
Síða 109
Síða 110
Síða 111
Síða 112
Síða 113
Síða 114
Síða 115
Síða 116
Síða 117
Síða 118
Síða 119
Síða 120

x

Eimreiðin

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.