Eimreiðin - 01.09.1962, Síða 74

250
EIMREIÐIN
í sambandi við verkefni það, er
hér verður fjallað um. En þau sýna
glöggt þau eðliseinkenni, sem áttu
eftir að ráða miklu um örlög Gríms
Thomsens, einurð hans og bersögli.
Hér stendur hann ungur, félítill
útlendingur og heldur fram rétti
þjóðar sinnar, hlífist ekki við að
deila á þá þjóð, sem hann á þó
framavon sína undir. Hér má sjá
mann, sem er óhræddur við að
segja skoðun sína og standa einn
um hana.
Um þetta leyti vann Grímur að
ritstörfum fyrir fornfræðafélagið.
Sama ár og hann flutti fyrirlestur
sinn, þ. e. 1846, kom út dönsk þýð-
ing hans á völdum köflum úr kon-
unga sögum og íslendinga sögum,
Udvalgte Sagastykker I. Síðara
bindið kom út árið 1854. Sýnir val
Gríms, að hann hefur verið þaul-
kunnugur fornsögunum og vitað,
hvar feitt var á stykkinu. Enginn
vafi er á því, að þýðingarstörfin
hafa orðið til þess að festa honum
söguefnin enn ríkar í minni, enda
urðu margir þessara þátta honum
síðar að yrkisefni, svo sem alkunn-
ugt er.
En það er eftirtektarvert, að á
þessu skeiði ævinnar yrkir Grímur
ekkert söguljóð, þótt hann fengist
þá þegar við ljóðagerð. Engar
heimildir eru til fyrir því, að hann
hafi þá heldur gert drög að neinu
þeirra. Þetta er í rauninni ein-
kennilegt, þar sem hann var ein-
dreginn fylgjandi rómantísku
stefnunnar og handgenginn skáld-
inu Oehlenschlager, sem sótti mjög
yrkisefni sín til fornaldarinnar að
hætti rómantískra skálda. Sjá |n
var Grímur á þessum árunr un
áhrifum frá Byron, og birtast þa
í Ijóðum hans, t. d. Ólund. ‘n
söguljóð Byrons hafa ekki knu'
hann til sköpunar.
í þessu sambandi er vert að a
huga orð Gríms sjálfs í ritger®’^
hann skrifar árið 1845 í
tímaritið Gæa um skáldið Bjarn
Thorarensen. Al' henni má 1,1
að Grímur hefur kennt náins sk)
leika við Bjarna Thorarensen, 0
má segja, að ritgerðin lýsi
Grím1
sjálfum engu rniður en
skáldinu-
sem henni er ætlað að fjalla lUl1^
Er Grímur hefur gert nákvaeö1
grein fyrir skáldeðli Bjarna, ke111*
hann að þeirri niðurstöðu, að ^
land sé hið rétta heimkynni sh r _
skálda sem hans, er yrki af 1111
hvöt, en livorki sér til lofs né ha-’S
ar, og hann bætir við:
„ ... dens [o: íslands] stille 1
tid sænker deres [o: sine sd111 '
aand, hvis der ellers rörer ^
noget Poetisk i dem, lUCÍ
desto st0rre Inderlighed i eI1^js
væget Fortids Býílger." (Ga--a’
190).
Það var eins og þessi orð hafi re^tt
spásögn fyrir Grím sjálfan- ^
hann væri á þessum árum gaS
inn af anda og fegurð forníslenU^
bókmennta, voru áhugaefm 1 ^
fjölþættari, nútíðin áhrifameirl f
svo, að hann fengi sökkt sér nl
í bylgjur viðburðaríkrar f°lU
Það er ekki fyrr en á efri árum,
ar hann er setztur að heima a ^
jörð sinni og kyrrð hefur fæizt ^ .g
líf hans, að hann tekur að fást