Eimreiðin - 01.05.1967, Síða 27

UM MAGNÚS ÁSGEIRSSON
115
lagðist niður. Er það táknrænt um þessa vel menntuðu bókmennta-
menn. Á íslandi var ekki unnt til lengdar að halda úti svo giæsi-
legu riti, sem tvímælalaust hefur verið í röð merkari bókmennta-
tímarita á Norðurlöndum. í staðinn fyrir að gera það að vettvangi
miðlungsmennskunnar, völdu þeir Magnús og Tómas þá heiðar-
legu leið að láta það deyja ungt. Tilraunir, sem síðar hafa verið
gerðar af öðrum til að endurvekja tímaritið, hafa verið með öllu
gagnlausar; þegar samvinnu þeirra skáldanna lauk átti Helgafell
sér ekki lengur lífsvon.
Ljóðaþýðingar Magnúsar Ásgeirssonar hafa mesta þýðingu haft
fyrir tvö ljóðskáld: Stein Steinarr og Guðmund Böðvarsson. Það er
auðvelt að finna dæmi í ljóðum Steins, sem benda til þess að hann
hafi lesið þýðingar Magnúsar og lært af þeim. Steinn skrifaði eftir-
mæli um Magnús í Alþýðublaðið, og sagði m. a.: „Við, sem þekkt-
um hann vel og lengi, virtum hann mikils — og meira en aðra
menn. Við vorum lneyknir af því að mega umgangast hann, hvern-
ig svo sem á kunni að standa. Hann var óvenjulegasti og ógleym-
anlegasti persónuleiki, sem við höfum kynnzt bæði fyrr og síðar.“
Það mun ef til vill þykja djarft að halda því fram, en mér sýnist
það sannleikanum samkvæmt, að þroski Guðmundar Böðvarsson-
ar sem skálds sé nær óhugsanlegur án Magnúsar Ásgeirsosnar.
Bóndinn úr Borgarfirðinum hefur snemma hlýtt leiðsögn Magnús-
ar, og oft og tíðum yrkir hann undir merkjum hans. Á ég þá eink-
um við þýðingar Magnúsar úr skandinavískum málum. Guðmund-
ur orti falleg eftirmæli um vin sinn, og tók að sér útgáfu bókar
með síðustu þýddum ljóðum Magnúsar, sem Bókaútgáfa Menning-
arsjóðs gaf út árið 1961. Þær þýðingar Magnúsar, sem nýstárlegast-
ar voru í formi og efnismeðferð, sýndu óvæntar aðferðir, höfðu
mesta þýðingu fyrir Stein; Guðmundur hreifst mest af þjóðfélags-
kvæðunum, þeim ljóðum sem tóku fyrir atburði og vandamál líð-
andi stundar.
Eitt af síðustu verkum Magnúsar Ásgeirsosnar var ritstjórn bók-
arinnar Ljóð ungra skálda, sem Helgafell gaf út 1954. Skrifaði
Magnús formála fyrir bókinni, sem sýnir næman skilning á sjón-
armiðum hinna ungu skálda og ríka samúð með þeim, þótt Magn-
ús gæti tæplega tekið undir allt, sem þau höfðu fram að færa. í
þessari bók kennir margra grasa; sumt er veigalítið og hefur aðeins
gildi fyrir afstöðu sína gagnvart nýjum tíma, en ýmislegt efni þess-
arar bókar hefur reynzt varanlegra, vísað veginn.