Hugur - 01.01.1996, Síða 13

Af tvennu illu
11
1. Stórslysið: Læknir er á ferð í bfl sínum og ekur óvænt fram á
flugvélarflak á miðjum veginum. Vélin er greinilega nýhröpuð og
liggur stórslasað fólk eins og hráviði meðfram henni. Hægra megin
akbrautarinnar kúrir einn hinna slösuðu og metur læknirinn það svo
að þótt honum sé viðreisnar von þá taki um klukkutíma að bjarga lífi
hans. Hinum megin brautarinnar liggja fimm minna slasaðir
einstaklingar en þó allir í lífshættu. Læknirinn ályktar að um
klukkutíma taki að bjarga þeim samanlagt - en sé ekkert að gert
innan þess tíma muni dauðinn ljósta þá alla sigð sinni. Læknirinn
velur að bjarga þessum fimm á kostnað hins eina.
2. Þórður á stofu 6. Morguninn eftir er læknirinn á stofugangi á
deildinni sinni. Á stofu 7 liggja fimm sjúklingar sem allir eru í
lífshættu þar sem þá bráðvantar líffæri, hvern sitt (einn þarf nýtt
hjarta, annar lungu, þriðji lifur o.s.frv.) og enginn líffærabanki í
nánd. Á stofu 6 liggur einn sjúklingur, Þórður, sem skorinn var upp
við botnlangabólgu fyrir nokkrum dögum og á að útskrifast eftir
hádegið. Minnugur ákvörðunar sinnar við flugvélarflakið ákveður
læknirinn nú að stytta Þórði aldur og nota líffæri hans til að tjasla
upp á hina fimm sjúklingana. Hann telur enda miklar líkur á að slíkt
sé gerlegt.
3. Jámbrautarvagninn. Maður stendur á jámbrautarpalli og bíður eftir
lest. Fyrir framan pallinn eru tveir aðgreindir lestarteinar sem ná eins
langt í sitt hvora áttina og augað eygir. Hann sér í fjarska að fimm
verkamenn eru að bardúsa eitthvað á öðrum teininum og einn
verkamaður á hinum. Skyndilega uppgötvar söguhetjan sér til
skelfingar að mannlaus jámbrautarvagn kemur rennandi eftir þeim
teininum sem fimm em að vinna á, og stefnir beint á þá. Hún eygir
enga von um að verkamennimir taki eftir vagninum fyrr en hann
hefur skollið á þeim og kramið til dauða, né er hún nógu nálægt til að
geta hrópað vamaðarorð til þeirra. Söguhetjan vann hins vegar eitt
sinn á jámbrautarstöðinni og veit þar af neyðarhandfangi sem hún
getur gripið í til að beina vagni milli teina. Rétt áður en vagninn nær
til verkamannanna fimm seilist hún í handfangið og beinir honum á
hinn teininn þar sem einn verður fyrir vagninum og lætur lífið. Hinir
fimm sleppa óskaddaðir.
Rétt er að taka fram strax, eins og Foot gerir í ritgerð sinni, að þótt
sumar sögumar kunni að virðast æði groddalegar þá er þeim ekki ætlað
að móðga neinn.