Hlín - 01.01.1933, Qupperneq 23
HUn
21
Uppeldismál.
Þegar á það var minst við mig fyrir ári síðan að
skrifa eitthvað fyrir »Hlín«, færðist jeg undan því,
sökum þess að jeg áleit, að það rúm yrði betur fylt
í ritinu af öðrum. En þegar þessi bón var endurnýjuð
í vetur, og sjerstaklega til þess mælst, að jeg skrif-
aði eitthvað um uppeldismál, langaði mig til að sleppa
ekki þessu tækifæri til að ávarpa íslenskar mæður, —
mæður, sem starfa og stríða á ættjörðinni kæru, sem
jeg hef aldrei augum litið. Og þó mjer ekki takist
að færa þeim neinar nýjar sannanir fyrir gildi starfs
þeirra, og geti máske ekki komið fram með neinar
nýjar hugmyndir, vil jeg þó nota þetta tækifæri til
að rjetta vinarhönd yfir hafið, og vona að þið, sem
»heima« búið, finnið til hlýleika í handtakinu.
Við, sem höfum fæðst og alist upp í annari heims-
álfu, erum systur ykkar, eigum sameiginleg áhuga-
mál, sameiginlegar vonir og leitum að svörum við
sömu vandaspurningunum.
Eitt af okkar þýðingarmestu umhugsunarefnum er
uppeldi hinna ungu. Þegar við hugleiðum, hve margir
unglingar brjóta bát sinn á einn eða annan hátt á
Hfsleiðinni, hve marga þeirra virðist vanta viljaþrek,
festu og næma réttlætistilfinningu, þá verður okkur
að spyrja: »Hver er orsökin? Hefur ekki einhverjum,
sem þarna átti hlut að máli, mistekist hlutverk sitt?
Hefði ekki á einhvern hátt mátt afstýra því að þannig
færi?« — Og altaf finst okkur að módurinni ætti að
vera best treystandi til að vaka yfir velferð barnsins,
til að vaka þannig, að sjá og skilja hætturnai', að
þekkja öflin, sem eru að teygja barnið hennar út af
rjettri leið. Okkur finst einnig, að móðirin ætti að