Hlín - 01.01.1933, Blaðsíða 24

hafa lag á að vinna á móti þeim öflum og lag á að
vekja mótstöðuaflið í sálu barnsins.
Eftir mínum skilningi verður hver móðir fyrst og
fremst að læra að skilja sjálfa sig, þar næst að slcilja
skyldu sína sem móöir og loks að skilja barnið sitt.
I. Að skilja sjálfan sig hefir löngum reynst erfitt.
Gríski spekingurinn, Sókrates, áleit að alt hið illa í
framkomu manna stafaði af vanþekkingu. Samkvæmt
hans kenningu var sá stjórnandi hæfastur, sem best
þekti sjálfan sig. Til þess að geta þekt sjálfan sig,
verður maður að horfast í augu við sína eigin galla.
Hver móðir veröur að skilja og yfirstíga það í sínu
eigin fari, sem hún vill ekki að barniö sitt taki eftir.
Með þessu á jeg alls ekki viö það, sem vanalega eru
nefndar stórsyndir, heldur hitt, sem einstaklingurinn
gerir sjer ekki grein fyrir að sje að eitra út frá
sjer t. d. misnotkun tungunnar: óvarleg orð, harðir
dómar, ýktar frásögur um menn og málefni, þar sem
meira ber á göllum náungans en þvi, sem að er hjá
manni sjálfum. Sannleikanum þannig vísvitandi hagg-
að. Oft farið með einskisnýtt þvaður. — Án þess aö
maður geri sjer grein fyrir því, skortir oft heiöarleik
í viðskiftum við aðra menn. Það er ekki drengilegt
að gera tilraun til að sýnast annað en maður í raun
og veru er. Gengur það stundum svo langt á meðal
kvenna, að ástæöa er til að hlæja að þeim skrípaleik.
Og þó vill engin móðir vísvitandi kenna barninu sinu
yfirskin, en hún má ekki iáta það gleymast, sem vit-
ur maður sagði einhverntíma: »Það sem mestu varðar
er ekki hvað við látumst vera, ekki heldur hvað þessi
eða hinn heldur að við sjeum, heldur það sem Guð
og englarnir vita aö við erum«.
Vöntun á kærleika er annað, sem oft er ríkt í fari
okkar, en sem við gerum okkur þó ekki grein fyrir.
Hættir ekki konum til þess að vera óvægar í dómurn,