Hlín - 01.01.1933, Síða 91

Hlín
89
stöðu í mannfjelaginu, sem hann einn og enginn ann-
ar, þá í bili, sje hæfur í, og það á að vera mark hans
og mið að gera sig því starfi vaxinn.
Hann þarf að vita, að hann er skapaður í skaparans
mynd og guðlegs eðlis, en hann á líka að trúa á mátt
sinn og megin, vera fær um »sjálfur að leiða sjálfan
sig«, og koma því samræmi í hæfileika sína að hann
geti: »Gengið til góðs götuna fram eftir veg«.
Hve margur maðurinn hefur ekki orðið ónytjungur
og auðnuleysingi alla æfi, af því hann komst aldrei á
»rjetta hillu« í lífinu?
Eitt er það, hvað okkur hættir til að mögla yfir
hlutskifti okkar í veröldinni, og bera okkur saman
við þa, sem okkur finst hafa komist betur áfram en
við sjálf.
Nú hafa ýmsir vísindamenn haldið því fram, —
þar á meðal fyrrum prófessor James við Harward-
háskóla, — að hver einasta hugsun manns 'verkaði á
byggingu heilans og setti þar merki. Hugsunin, góð
eða ill, ljeti eftir sig eða myndaði plógfar eða skoru
í hlutkjarna heilans, og þannig yrði hver endurtekin
hugsun að vana, því hún fer altaí eftir sömu rákinni
í heilanum. Ætti það meðal annars að vara okkur
við að nota þann plóg, sem rispar bölsýni, langrælaii,
öfund, ósjálfstæði og fleira þesskonar dót inn í koll-
inn á okkur, en nota meira hinn, sem mótar þar glaö-
værð, kurteisi, samúð og aðrar þær forustu-dygðir,
sem prýða hvern mann. —
»Lífið er þannig úr garði gert, að þrekraunir skort-
ir ekki«, og þvi er best að snúa huganum strax á
morgnana að einhverju, sem lyftir og göfgar, þá býr
maður að því fram eftir deginum, eins og herbergi,
sem nýtur morgúnsólarinnar, þá vinnast einnig verk-
in betur, því þau eru þá unriin af óskiftum hug, hvort
sem við byrjum á því að hreinsa slor eða bika bát,