Hlín - 01.01.1933, Blaðsíða 25

Hlín
. 23
án þess að þekkja málavöxtu? Og hættir þeim ekki
viö aö vera tregar til að veita hver annari verðuga
viðurkenningu ? Margt færi öðruvísi í bygðarlögum
og smábæjum, ef rækt væri lögð við hæfileikana á
ýmsum sviðum hjá einstaklingnum. Því ekki aö hlynna
að þeirri hugsjón, að hver einstaklingur fái að njóta
sín sem best og hvert umhverfi fái að njóta einstakl-
ingsins á sem fullkomnastan hátt. Væri það ekki heil-
brigðari afstaða kvenna heldur en að vera í laumi að
togast á um æðstu sætin í sínu litla umhverfi?
Þannig mætti halda lengi áfram, en þessi dæmi læt
jeg duga til að minna á, að margt er það, sem ábóta-
vant er í fari okkar, en sem er þannig komið upp í
vana, að ekki er gerð tilraun til að breyta því, þó
er það og ótal margt annað fleira af, h'ku tæi, aö
móta sálir barnanna, það fer ekki fram hjá þeim, en
heíur þar sín áhrif.
Skyldi sá draumur ekki rætast einhverntíma í fram-
tíðinni, að mæður legðu sjerstaka rækt við að móta
gull sinnar eigin sálar, svo þær sjeu færari um að
móta sálir barna sinna?
Ekki á jeg við það, að okkur takist nokkurntíma
að verða fullkomin fyrirmynd barria okkar, en meö
því að þekkja okkur sjálfar og reyna af alefli að
yfirstíga okkar eigin ófullkomleika, getum við best
hjálpað börnunum.
II. Að skilja slcyldu sína sem móðir.
Hver er sú skylda? Að hlynna að og margfalda alt
það góða, sem barninu er meöfætt. Að gróðursetja
þar. og hlúa að því, sem þar á' að þroskast, en sem
ekki sýnist vera þar frá náttúrunnar hendi. Að beina
því, sem að er, inn á aðrar leiðir, ekki að brjóta niö-
urmeðhörku, heldur laða og leiða. Manni hættir stund-
um við að gleyma því, aö það tekur langan tíma að
byggja þessa byggingu, sem öll framtíð barnsins hvíl-