Hlín - 01.01.1933, Blaðsíða 74
72
Hlin
á ekki að hafa neina sjerstöðu, hún verður að hlíta
sömu lögum og aðrar vörur.
Jeg hef þegar átt tal við margar stórverslanir í
Reykjavík, sem versla með grófari prjónavarning, og
hafa þær allar tekið mjög vel málaleitan okkar um
sölu á íslenskri prjónavöru. En verðið er eklci háit, ef
varan er keypt, og ef verslað er i nokhuð stórum stil.
útlenda prjónavaran fæst með lágu verði í innkaupi,
eftir því verðum við að haga okkur, ef við eigum að
geta útrýmt henni. — Best væri að taka fáar vöru-
tegundir fyrir í einu, en reyna að gera þær vel úr
garði og ná flýti í framleiðslunni. Það má nefna kari-
mannshálfsokkana og háleistana, sem mikið eru not-
aðir í gúmmístígvjel, þá verður að prjóna laust í hönd-
um, sama er að segja um hvítu togarasokkana, sem
eru gerðir úr þreföldu en óþrinnuðu bandi, grófu.*)
Líka má gera tilraun með nærfatnað, peysur, trefla,
band og sportsokka, en senda jafnan sýnishorn af
framleiðslunni, áður en langt er farið.
Það er, sem betur fer, mikið að vakna áhugi fyrir
ullarvinnunni í landinu, bæði til eigin afnota og til
sölu.
Kvenfjelögin eru nú mörg að fá sjer vefstóla og ætla
að láta vefa í vetur, önnur hafa námsskeið í vefnaði,
enn önnur ráða til sín umferðarkennara í vefnaði, sem
leiðbeina á heimilunum. Það er hugsanlegt að sú venja
eigi ekki langt í land, að vefstóll verði til á hverju
heimili og verði notaður rækilega.
Þau sveitaheimili eru til hjer á landi nú, þó ótrú-
legt þyici, sem eltki einungis tæta söluvarning úr allri
sinni ull, heldur kaupa líka ull að til að vinna úr næsta
vetu/r.
*) Heimilisiðnaðarfjelag fslands sendir sýnishom af söluvarn-
jngi þeim, sem þess óska.