Hlín - 01.01.1933, Blaðsíða 70
68
Hlín
að ryðja sjer til rúms að nýju um land alt, þeir eiu
sjálfsagðir á allan algengan vefnað, ef nokkuð til
muna á að framleiða í landinu.
Prjónavjelarnar eru langalgengastar af tóvinnuvjel-
unum í landinu, mesta furða, hve mikið er til af þeim,
jafndýrum verkfærum, en mörg konan hefur líka lagt
hart að sjer til þess að geta eignast prjónavjel, enda
hafa þær sparað heimilunum margan skildinginn og
unnið tóvinnunni í landinu stórmikið gagn með því
að draga úr kaupum á útlendum fatnaði.
En eins og gefur að skilja, er það stór galli að
þurfa að nota sömu vjelina á alt, fínt og gróft, það
getur a. m. k. aldrei orðið góð söluframleiðsla með
því móti. Því þurfa að vera til bæði fínar og grófar
vjelar, ef á að vinna söluvarning.*)
öll hin smærri áhöld til heimaiðju og alt efni til
þeirra hluta, þurfa að vera íaanleg í verslunum sveita
og kauptúna, það er ófært að þurfa að bíða tímum
saman eftir efni og áhöldum, eins og verður, ef á að
ná þeim sunnan úr Reykjavik t. d. — Heimilisiðnaðar-
*) Til þess að gera framleiðendum, bæði í sveitum og bæjum,
ijettara fyrir um kaup á tóvinnuverkfærum, var samþykt
svohljóðandi breyting á Jarðræktarlögunum á síðasta Al-
þingi, að því er Verkfærakaupasjóðinn snertir:
H. gr. orðist svo: — »Eftir því sem fje sjóðsins hreklcur
til, skal því varið til að styrkja bændur með ákveðnu fram-
lagi, miðað við kaupverð, til að eignast meiri háttar verk-
færi til jarðræktar og heim.ilisnota, svo sem hjer segir:
a) Helmingsframlag veitist til kaupa á hestaverkfærum til
j arðvinslu.
b) Þriðjungsframlag veitist til kaupa á heyvinnuvjelum og
tóvinnuvjelum (spunavjelum, prjónavjelum og vefstólum).
Enginn bóndi getur fengið meira framlag úr sjóðnum en
300 kr. — Sá sem styrks beiðist, sendir umsókn sína stílaða
til Búnaðarfjelags fslands, stjóm búnaðarfjelags þess, sem
hann er í, og sjer hún þá um útvegun verkfæranna og
greiðslu andvirðisc.