Hlín - 01.01.1933, Blaðsíða 26
24
Hlin
ir á. Það sem aflaga fer, verður ekki lagfært á auga-
bragði, ef til varanlegs gagns á að verða.
Móðirin má ekki fórna kröftum sínum takmarka-
laiust, í stað þess að hjálpa barninu til að verða sjálf-
bjarga, er það vissasti vegurinn til að gjöra það að
ómenni. Skylda móðurinnar er að hjálpa barninu til
að verða sjálfstætt og sterkt, ekki að slá utan um
það varnargarð svo stormarnir nái ekki til þess, held-
ur hjálpa því til að verða nógu sterkt til að þola
stormana mörgu,semlífinu fylgja. Ekki aö halda barn-
inu um of frá því að þekkja hið illa, heldur að hjálpa
því til að greina ilt frá góðu. Ekki um of að hvetja það
til að leita styrks hjá móöur sinni, heldur að leiða
það til Hans, sem styrkinn veitir hinumí vanmáttuga,
og sem ekki brýtur brákaðan reyr.
III. Að skilja barnið sitt.
Allir sem börn þekkja vita, hve ólík þau eru hvert
öðru. Þeir sem barnakenslu hafa haft með höndum
vita, hve mjög þeir verða að leggja rækt við að skilja
upplag og eiginleika hvers barns út af fyrir sig.
Þegar stór hópur barna hefur safnast saman í
kennslustofu, finnur hver kennari til þess, hve mis-
munandi er upplag sem útlit. Hve þetta eða hitt hrif-
ur eitt barnið, sem engin áhrif hefur á annað o. s.
frv. Hvernig má komast aö því besta hjá einu barn-
inu á þennan hátt, en hjá öðru með annari aðferð.
Það sama má segja um barnahóp hvers heimilis,
hvort sem hópurinn er stór eða smár, þá þarf sér-
staka aðferð við hvert barn. Hver móðir þarf að vera
sálarfræðingur. Til þess er ekki nauðsynlegt að hafa
lesið margar bækur um þaö efni. Sálarfræði lærist
best með því að reyna að skilja þær sálir, sem við
höfum samfjelag við. Vöntun á þeim skilningi leiðir
oft til óumræðilegs tjóns.
Mjer er minnisstætt eitt tilfelli frá kensluárum mín-