Hlín - 01.01.1933, Qupperneq 71
Hlín
69
fjelag íslands hefur veriö að reyna að bæta úr erfið-
leikum þeirra, sem fást við heimaiðju, með því að út-
vega vefjarskeiðar, tvist, lit, hör o. fl. En þetta er
seinleg og óhentug tilhögun, auðvitað eiga verslanir
bænda og kaupstaða að hafa þessar vörur til á haust-
in, svo það þurfi ekki að tefja fyrir að ná því að sjer,
enda hentugast að fá það í vöruskiftum eins og aðrar
nauðsynjar.
Síðastliðið haust skrifaði jeg 8 stærstu kaupfje-
lögum landsins og bað þau að sjá um að þessar vörur
væru til, og auk þess kambar, álún til heimasútunar
á skinnum, eitursóda til sápugerðar o. fl. — Jeg veit
að sumstaðar var þetta tekið til greina. — Almenn-
ingur verður að gera kröfu til að þessum málaleitun-
um sje sint.
Ef alþýðu manna í sveitum og kauptúnum yröi gert
ljettara fyrir að ná til kembivjela, og hægra yrði að
afla sjer verkfæra til heimaiðju, áhöld og efni, yrði
nærtækara en það er nú, mætti áreiðanlega búast viö
mikið aukinni framleiðslu, bæði til eigin afnotaogsölu.
En þó mundn fyrst sjást verulegar framfarir, ef
ullarvinnan fengi aö njóta sömu lilwminda og jarð-
rælctin, að liún yr'öi lögð í dagsverk og metin eins og
hún. — Svo sem kunnugt er ákveða Jarðræktarlögin
að greiða megi sem svarar /5 af raunverulegu verði
jarðræktardagsverksins úr ríkissjóði (til jarðræktar-
innar er greidd kr. 1.00 á dagsverk). Dagsverkið við
heimilisiðnaðinn yrði varla metið hærra en kr. 2.00,
og yrði þá styrkurinn á dagsverkið kr. 0.40.*)
*) Það hefui' vei'ið bent á það af ýmsum, að erfitt mundi verða
að framkvæma dagsverkatalningu á ullarvinnu heimilanna,
en vilja haga styrknum þannig, að hann sje greicldur sem
nokkurskonar uppbót á söluvarningi, þannig, að það c.iil
sem selst, fái styrk. Yrði það hvöt fyrir almenning að fram-
leiða vcl seljanlega vö'ru. — Æskilegt væri að menn athug-
uðu þessar tillögur og ljetu álit sitt í ljós um þær.