Dvöl - 01.03.1937, Side 30

92
D V Ö L
Þrír einyrkjar í Skaftafellssýslu
Eftir Jónas Jónsson
I.
Ég var á ferð snemma í vetur
í Skaftafellssýslu og kom þá víða
við og þótti merkilegt að kynn-
ast af eigin sjón framíörum í
þessu héraði, sem almennt er tal-
ið afskekkt. Menn tala nú á dög-
um oft um það, ihvað einyrkja-
bóndinn eigi erfitt og kjörum
hans er oft lýst á þann hátt að
það vekur ekki hrifningu þeirra,
sem ekki þekkja sveitalífið nema
af lýsingum skáldanna. Það er
jafnvel ekki örgranntum, aðfarið
sé að líta á Bjart í Sumarhúsum
sem einskonar fyrirmyndar-ein-
yrkja, og dæma sveitalífið út frá
því.
Mér hefir komið til hugar að
ur Vestur-íslendingur, sem átti
að því uppástungu, að íslandi
yrði færður að vestan sjóður til
eflingar skógræktinni.
Enn er eitt ósagt, en það eru
skólarnir og trjáræktin. Hver ár-
gangur skólafólks og barna á að
sá til trjáa út af fyrir sig, svo
að þeir, er seinna koma í minn-
ingaleit á förnar námsstöðvar,
finni þar hóp skólabræðra og
systra í fríðum trjáteinungum.
Ég sé landið klæðast á þenna
hátt. Okkar árgang ber hæst,
lýsa með fáum orðum þrem ein-
yrkja-heimilum í Skaftafells-
sýslu: Kviskerjum í Öræfum,
Brekku og Borgum í Nesjum.
Breiðamerkursandur skilur
öi'æfin frá Suðursveit, og er dag-
leið milli þessara byggða. Aust-
antil á sandinum kemur Jökulsá
út undan jöklinum í einni eða
tveimur kvíslum. Hún er eitt hið
mesta vatnsfall á landinu og oft
ófær yfirferðar nema með því
að fara upp á jökulröndina, of-
an við upptök árinnar. Nokkru
sunnar og vestar á sandinum er
lítið fell við jökulinn og í skjóli
við það er ofurlítill bær, sem öll-
um ferðamönnum, er um sand-
inn fara, þykir vænt um. Þetta
marga nær jafnhátt, síðan stig-
lækkandi trjáfylkingar niður að
vöggu bernskunnar, sem ekki
hefir enn rétt höndina til mold-
arinnar. Skógur verður þar, sem
áður voru blásnir melar og ber-
ar klappir. Nýtt land vex, því
að æskan kallar:
Meiri fegurð og frið.
Meiri gróður og skjól.
Meiri söng, meiri sól
Veitið lífinu lið!
Sigurjón i Snœhvammi.