Dvöl - 01.03.1937, Síða 36

9Ö
DVOL
hefir eitthvað) og deyr og svo
taka bórnin við jaín-umkomu-
laus — það er allt og sumt —
verkafólk oh — oh — uss.
Paö gegnir öðru máli um börn-
in nennar — uppeldið á þeim, —
þau voru til emhvers í heiminn
Komin —.
Það marraði í stólnum, þegar
frúin hagræddi sér — og svo
hvessti hún augun — dæmalaus
aummgjaskapur, kemur þá ekki
hún Imba í Litlu-Skuld, svona
úfin, stuttpilsuð og digur. Skinn-
íð hún Imba, hún hafði einu sinni
verið vinnukona hjá henni —
hún bjó auðvitað að því ennþá —
það hafði verið ómetanlegur
skóli fyiúr hana. En Guð hjálpi
oss, nú voru börnin orðin sjö á
sex árum — því segi ég það —
mínir vegir eru órannsakanlegir
— að hún Imba skuli svo verða
til þess að sitja á lóðinni, sem
að réttu lagi ætti að vera tennis-
völlur fyrir hana og börnin —
ja, svei því.
Frá Máni lygndi augunum —
því að nú var hún orðin þreytt
— þessar hugleiðingar voru svo
sem ekki hressandi, en þær voru
nauðsynlegar — það var áríð-
andi fyrir frúr að gera sér grein
íyrir lífinu umhverfis þær — hún
varð að hugsa til þessara fátæk-
linga- við og við — og það mátti
skaparinn vita, að hún kenndi í
brjósti um þetta fólk — og henni
fannst það óréttlátt af Guði sín-
um að leggja þetta á sig — í
fyrsta lagi, að frúargluggarnir
hennar skyldu verða andspænis
fátækrahúsunum — í öðru lagi,
að þessir fátæklingar skyldu
hafa leigt þessar lóðir æfilangt
— og í þriðja lagi mætti Guð al-
máttugur vita það, að hún þoldi
ekki að horfa upp á alla þessa
eymd.
Frúin tók andköf og gaf frá
sér hljóð, og strax kom Súsanna
í dyrnar.
Komið þér með Lemon, Gin
og Sódavatn, skipaði hún óstyrk.
í gegnum strárörið saug frúin
kælandi drykkinn, og þá færðist
ró yfir sálarlíf hennar; öðru
hvoru gaut hún augunum út um
gluggann — til húsanna hinu-
megin við götuna, þar sem Gróa
í Tóftinni og Imba í Litlu-Skuld
lágu á hnjánum og lúðu kál-
garðsholurnar sínar í striga-
pokapilsum.
II.
Kom inn, kallar frú Máni og
leggur frá sér bókina, það voru
nýjustu sögur Guðmundar á
Sandi.
Húslæknirinn er frammi, sagði
Súsanna og brosti hæversklega
til frúarinnar.'
Frúin spratt fram af legu-
bekknum. Æ, húslæknirinn —
nú, jæja — bjóðið þér honum
í betri stofuna og gefið honum
whisky og vindil — ég kem svo.
Já, takk, frú, sagði stúlkan og
hneigði sig.