Dvöl - 01.03.1937, Blaðsíða 47

D V Ö L
109
Méi* finnst, að þessi tillaga Sig-
uröar iNoraal eigi saiiið stuðnmg.
Kæmist svona íslenzkt bókasaín
upp í Svíþjóð, gæti það orðið
mikill fengur vorum mörgu
agætu vinum meðal sænsku þjóð-
annnar, og einnig Islendingum,
sem dvelja þar. Og svo yrði það
sá hlýleikavottur, er vér sýndum
bvíum, sem ómögulegt er að
meta til verðs. Ennþá hefir það
verið þannig, að það hafa aðal-
lega verið þeir, sem hafa sýnt
oss vináttu sína. En það er alltaf
mikið til í gamla málshættinum:
Gjöf skai gjaldast, ef vinátta á
að haldast. 1 engu landi munum
vér njóta þess eins og í Svíþjóð
að vera íslendingar, nema má-
ske í Noregi. Og væri viðfeldið
að sýna Norðmönnum þennan
sama hlýleik, með því að senda
þeim bækur eins og Svíum.
Ég er þeirrar skoðunar, að það
sé mikill skaði fyrir Islendinga,
hve lítið þeir hafa gert að því
að hafa menningarsambönd við
Svía. Þegar ég fyrir fáeinum ár-
um síðan var á ferð í Stokkhólmi,
þá sögðu samlandar mínir þar,
að í borginni myndu vera sjö
íslendingar, en þegar til Kaup-
mannahafnar kom, sögðu sam-
landar þar, að í þeirri borg
myndu vera nálægt 700 íslend-
ingar. Hvort þessar tölur eru
alveg réttar, skal ég ekki ábyrgj-
ast, en svipuð þeim hafa hlut-
föllin verið á undánförnum ára-
tugum milli þeirra Islend-
inga, sem lagt hafa leið sína til
þessara höfuðborga frændþ,ióða
vorra. Og er þaö illa farið. Þó
að margt sé vel um Dani og
að Kaupmannahöín ólastaðri, er
varla efamál, að þessi sífelldi
straumur Islendinga þangað,
mætti gjarnan klofna meira tii
annara landa, eins og hann er
líka. byrjaður að gera á allra síð-
ustu árum. En varla til nokk-
urs lands ætti fólk fremur að
skreppa um tíma til veru en til
Svíþjóðar. Mál Svíanna er lipurt
og létt og skylt voru máli. Þjóð-
in er sérstaklega myndarleg,
menntuð og skemmtileg og vin-
arhugur til íslands og íslendinga
mjög víða áberandi. Tillaga Sig.
Nordal er ágæt og styður að
menningarlegu sámbandi þjóð-
anna. Komist hún í framkvæmd,
er hún útrétt vinarhönd frá þess-
ari litlu þjóð og vottur þess, að
hún finnur, hvað að henni snýr
frá frændum vorum eystra.
Hin tillagan er frá Halldóri
Kristjánssyni á Kirkjubóli.
Hann vekur athygli á því, að al-
menningur úti í strjálbýlinu, sem
hafi jafnvel mesta löngunina til
að lesa og lesi með mestri at-
h’ygli, geti ekki náð í bækur,
vegna þess, hve þær eru dýrar.
Leggur hann til, að ríkið styrki
lestrarfélög úti í strjálbýlinu til
bókakaupa, og víðar er nú sú til-
laga komin fram. Þessi tillaga
H. Kr. styðst við gildar ástæður.
En það yrði að setja félögunum