Dvöl - 01.03.1937, Qupperneq 50

112
1) V Ö L
bregða sér út af bænum. En vel
gæti ég trúað, að bráðlega fái
þessir sömu menn nóg af bíla-
og hjólhestaskröltinu og taki upp
gamla siðinn, að nota góðhest-
ana til stuttra ferðalaga, og tel
ég það miklu betra.
Ég býst við, að fleirum en mér
leiðist tölur og skal ég þess-
vegna takmarka þær sem mest,
og tek því aðeins meðalskeið-
tíma af 14 ára starfsemi „Fáks“,
og bezta tíma skeiðhesta frá
Melakappreiðunum.
Ég tek það strax fram, að all-
ar þær tölur, sem ég hér tilfæri,,
eru teknar úr skýrslum Einars
E. Sæmundsen skógfræðings,
enda er hann allra manna fróð-
astur í þessu efni og því óhætt
að treysta skýrslugjörð hans.
Tek ég þá fyrst meðaltímann
frá 1923—1926, og er hann:
26,8 sek. á 250 metr. 1927—
1931: 26,3 sek. 1932—1936:
25.0 sek.
Á þessu yfirliti sést, að skeið-
hraðinn er ögn að þokast til hins
betra, þó að hægt fari. Að meðal
hraðinn er ekki betri en þetta,
stafar af því, að reyndir hafa
verið hestar, sem hafa verið yfir
30 sek. að renna 250 metrana.
Af því að í þessu yfirliti er
aðeins sýndur meðalhraði skeið-
hesta og getið um lakasta tíma
á tímabilinu frá 1923—1936,
þykir rétt að geta fljótustu hest-
anna, sem skeiðað hafa á vegum
,,Fáks“ á umræddu tímabili. Skal
þá fyrst nefna „Sjúss“ F. Han-
sens, nainairiröi. jtiann setti mec
ano rann zt>u metr. a 'ú<í,ú
sex. og nenr enginn hestur ner
nneKKt þvi meti, enn sem Komio
er; en „Fluga“ Porgeirs Jons-
sonar fra Varmadal, rann somu
vegalengd á sama tíma 1934, þa
19 vetra gömui. Aður átti „Höro-
ur“ Karls Þorsteinssonar metið
24.4.
Á þessum 15 árum, sem „Fák-
ur“ heíir starfað, hafa 240 hest-
ar þreytt skeið, og eigendum
þeirra verið greiddar kr. 5030
í verðlaun, auk metlauna.
Af þessum 240 hestum, sem á
þessum árum hafa verið reynd-
ir, hafa aðeins 113 hestar „leg-
ið“, hinum 127 hefir á einn eða
annan hátt fatast skeið, og því
misst allra verðlauna. Oft hafa
þetta verið ágætir vekringar, og
meira að segja svo góðir, að telja
má víst, að þeir hefðu sett ný
met. T. d. „Blesi“ Erl. Erlends-
sonar, sem hiklaust má telja
ferðmesta skeiðhestinn, sem á
vellinum hefir verið reyndur.
Hann var ættaður úr Eyjafirði,
seldur hingað af bæjarstjóra
Jóni Sveinssyni á Akureyri. Þá
má nefna ,,Stíganda“ Jóns Pét-
urssonar frá Eyhildarholti í
Skagafirði, sem var prýðilega
snjall vekringur, þegar hann
kom hér fyrst á völlinn. Það er
engin furða, þó að misjafnlega
hafi tekizt til um skeiðhesta, þvi
að þeir hafa oft verið lítið þjá'lf-