Tímarit um uppeldi og menntamál - 01.01.1888, Blaðsíða 15

15
sem optast er mjög óliollt fyrir börn og unglinga, er
einatt eru heyrnarvottar og ávallt móttækileg fyrir hvað.
sem þau heyra. Hvílíkur munur á heimilisbragnum, þar
sem það er gert að reglu að nota tómstundirnar til
andlegra starfa, unguin og gömlum til skemmtunar og
uppbyggingar með því að lesa fræðandi bækur, eða þar
sem menn lifa líkara skepnum en monnum, hugsunar-
laust, nema um munn og maga, og tala um ekkert
við börnin, og hafa ekkert það fyrir þeim, sem víkk-
að gæti sjóndeildarhring þeirra, eða menntað sálu
þeirra.
Vjor íslendingar höfum ekki annað að flýja en til
bókanna til að skemmta oss. Kostum því kapps um,
að gjöra öllum þær sem aðgengilegastar með því að
vanda lestrarkennsluna. Til þess að lestrarkunnátta nái
tilgangi sínum, þarf að benda börnunum á, að þau læri
ekki að lesa, að eins til að vera lœs, heldur til þess að
brúka lestrarkunnáttu sína eptir á til að afla sjer meiri
menntunar og andlegs unaðar. Sá, sem kennir barui
lestur, hefur mörg og góð tækifæri til að örfa og glæða
menntafýsn þess, og benda því á, 1 hvaða bókum það
geti fengið henni fullnægt, og það er skylda hans að
gera það.
J. p.