Búnaðarrit - 01.01.1947, Blaðsíða 82

70
BÚNAÐARRIT
ar síldveiðiskipanna nijög fast á með að fá mjöl af-
greitt í síldveiðiskipin, sem voru sem óðast að búa sig
til heimferðar. Reyndi ég á sem skemmstum tíma að
afla mér upplýsinga um pantanir hjá verksmiðjunum,
um síldarmjölskaup einstakra kaupenda frá fyrra ári
og afgreiðslu til þeirra þá um vorið og sumarið. Með
tilliti til þessa og hins, hvernig heyskapur hafði gengið
í hinum ýmsu landshlutum, sem skiptist mjög í tvö
horn á þessu sumri, ákvað ég að láta verksmiðjurnar
afgreiða yfirleitt 80% af pöntunum frá óþurrkasvæð-
unum og 70% til hinna. Enn fremur tók ég nokkurt
tiliit til þess, hver aðstaða var til fiskimjölsöflunar á
hverjum stað. Þessa ákvörðun tók ég á eigin ábyrgð
og án samþykkis Búnaðarfélagsins. Ég skal viður-
kenna, að hér var djarft teflt og ef til vill óforsvaran-
lega, þar sem ég vann á ábyrgð Búnaðarfélagsins sem
starfsmaður þess, en með fullu umboði. Til þess að
sýna, í hvers konar aðstöðu ég var, vil ég með fáum
orðum skýra, hvernig málin stóðu. Allir bátar voru
hættir sildveiðum, en skipsjórarnir höfðu lofað kaup-
endum víðsvegar um landið, eins og venja er, að flytja
síldarmjöl tii þeirra í vertiðarlok. Er slíkt hagkvæmt
báðum aðilum. Bátar biðu því aðgerðariausir í tuga-
tali eftir fermingu, og skipstjórarnir óskuðu mjög ein-
dregið eftir að fá flutningateicjur eftir slæma vertíð.
Margir síldarmjölskaupendur höfðu einnig símasam-
band við mig og Jögðu mikla áherzlu á að fá mjölið
með síldarskipunum, þar sem þeir töldu önnur skips-
rúm ótrygg og of sein, því víða er venja, enda mjög
hagkvæmt, að flytja mjölið með bifreiðum, sem ganga
upp í sveitirnar í sláturtíðinni, og þar að auki er alltaf
hætta á, að minnsta kosti sums staðar, að vegir teppist
snemma á haustin vegna snjóa. Auk þess lá Selfoss
tómur á Akureyri, og var óskað eftir síldarmjöli í
hann til Suðurlandsins, og beið hann eftir því. — Ég
liafði nokkrum sinnum haft símasamband við Bún-