Búnaðarrit - 01.01.1947, Síða 95
BÚNAÐARRIT
89
ur, því að enn Iifa þó Húnvetnskir bændur á sauðfé
fyrst og fremst, og árlega framleiða þeir og aðrir
bændur á mæðiveikisvæðum þúsundir sláturdilka. Það
er því óverjandi að reyna ekki að kynbæta féð þar eins
og annars staðar, til þess að fá þó sem beztar og mest-
ar afurðir eftir þau litlu bú, sem bændur eiga þó enn.
Sumir bera því við, að ekki sé nú hægt að velja hrúta
eftir öðru en hraustleika gegn mæðiveikinni og því sé
ekki liægt að hirða um, þótt þeir hafi byggingargalla
o. s. frv. Þetta er að nokkru leyti rétt um þá fáu bænd-
ur, sem velja hrúta eftir ætterni og hraustleika, en
þeir eru bara harla fáir. Hinir eru fleiri á mæðiveiki-
svæðinu, sem ala upp hrútaskussa af cigin kyni eða
annarra, án þess að vita um foreldri þeirra hvað þá
meira.
Það eru vinsamleg tilmæli mín til allra sauðfjár-
bænda, að þeir vinni líappsamlega að því að kynbæta
fé sitt og með því móti útrýma á skömmum tima líði-
legustu fjárstofnum og einstaklingum. Enn eru víða
notaðir alónothæfir hrútar, þótt mikið hafi áunnizt
í því efni á undanförnum áratugum.
Ef framfarir yrðu svo miklar á næstu 10 áruni, að
þá yrðu hvergi notaðir lakari hrútar en þeir, sem hafa
hlotið II. verðlaun hjá mér á sýningum, þá er ég á-
nægður með árangurinn. Þessum árangri má hæglega
ná, ef nægur áliugi er fyrir hendi hjá bændum.
Svo vænti ég þess að fá að sjá á hrútasýningum
framvegis sem allra flesta hrúta landsins, livort sem
þeir eru fallegir eða ljótir, og eigendur þeirra með
þeim.
Sauðfjárræktarbúin. Árið 1945 var greiddur styrk-
ur samkvæmt búfjárræktarlögum til eftirtalinna sauð-
ljárræktarbúa:
Búið á Þórustöðum i Eyjafirði.
•— á Rangá í Hróarstungu.
■— á Stafafelli og Brekku í Lóni.