Búnaðarrit - 01.01.1947, Qupperneq 103

B U N A Ð A R R I T
97
ars staðar ráðizt í að vinna að stórfelldum framför-
um í miklu nauðsynjamáli. Eiga ráðamenn S. í. S. og
Gefjunar skilið þakkir bænda og alþjóðar fyrir J)essa
miklu framtakssemi.
Á bændaviku Bf. ísl. veturinn 1944—45 flutti ég
erindi i útvarpið um ull.
í marz 1946 var ég á bændanámskeiðum í Eyja-
firði og Suður-Þingeyjarsýslu og flutti erindi um sauð-
fjárrækt.
Árið 1946 vann ég að endurskoðun búfjárræktar-
laganna með Gunnari Bjarnasyni, Páli Zóphóníassyni
og Hjalta Gestssyni.
Ég Iief ritað nokk rar greinar um sauðfjárrækt og
skyld málefni í blöð og tímarit.
Afkoma sauðfjárræktarinnar. Veturinn 1944—1945
var góður um land allt og notaðist vel að útibeit fyrir
sauðfé. Fé gekk alls staðar vel undan vetri. Vorið
1945 byrjaði jörð að gróa mjög snemrna, cn í maí brá
til kulda, sem olli því, að jörð greri bægt fram eftir
öllu vori. Yfirleitt gerðu þessir kuldar sauðfé lítið
tjón, vegna j)ess að nokkur sauðgróður var kominn
áður en kuldarnir bvrjuðu.
Sumarið var framúrskarandi heyskaparsumar á
austanverðu Norðurlandi og á Austurlandi. Þar voru
þurrkar og hlýindi allt sumarið. Heyfengur varð þar
mikill og góður. Á Suðurlandi og Suðvesturlandi var
góð heyskapartíð fram um 20. júlí og grasspretta góð,
en j)á brá til óþurka, er látlaust héldust allt sumarið.
Bændur höfðu náð allmiklu af töðum sinum ágætlega
verkuðum, áður en tíðin versnaði, en eftir 20. júlí
föfðu óþurrkar mjög fyrir heyskap og ollu víða stór-
skemmdum á heyi. Samt voru ekki stórfelld úrfelli,
heldur þrálát hitamolla og rakatíð.
Fé var óvenju vænt á Norður- og Norðausturlandi
haustið 1945. en fremur rýrt sunnan- og vestardands.
Meðalfallþungi sláturdilka á öllu landinu haustið 1945
7