Búnaðarrit - 01.01.1947, Qupperneq 129

BÚNAÐARRIT
123
þriggja vikna munur á gjafatimanum. Ég' bendi á þetta
af því að það skiplir bóndann kannslce meir en allt
annað i búskapnum, að liann á hverju hausti haji
nægjanlegt vetrarfóður handa búfénu, og til þess að
hafa það, þarf liann að þekkja hörðu veturna og taka
fullt tillit til þeirra. Og þá þurfa þær skepnurnar, sem
þó þurfa jafnast frá vetri til vetrar, kýrnar, um
meira einn veturinn en annan.
Þessi tvö ár hafa enn einstalca bændur orðið uppi-
skroppa með fóður, og er eins og sá smánarblettur ætli
aldrei að þvost af bændum, að þeir setji á guð og
gaddinn og verði lieylausir. En bæði er, að hér er, að
ég lield, um framför að ræða í ásetningnum og svo
hal'a verið mildir, snjóléttir vetur þessi tvö ár, enda
hafa fáir orðið heylausir. En það eiga engir að verða.
Nyt meðalkýrinnar hefur hækkað og gjöfin og arð-
semi kýrinnar aukizt. Allt er þetta í áttina. Það orkar
ekki tvimæli§, að fjöldi af kúm í landinu mjólkar mun
minna en þær geta af því að þær fá ekki nægjanlegt
og rétt fóður. Á þetta hef ég marg bent. Það á að fóðra
kúna eftir því sem hún mjóllcar, hana á aldrei — ekki
heldur þegar hún mjólkar mest — að vanta fóður,
svo að hún þurfi að „mjólka af sér holdin“. Með því er
fóðrið gert of dýrt, og með því fæst ekki full nyt úr
kúnni og ekki fullur arður á árinu. Samhliða því sem
stcfnt er að því að fá kgr, sem hafa eðli til að umsetja
mikið fóður í feita mjólk, má aldrci gleyma því, að
iil þess að sjá kúna i réttu Ijósi þarf hún að liafa nóg
fóður, og því þarf bætt fóðrun og kgnbætur að haldast
i hendur. Þetta gerir það líka víða, en hvergi nærri
alls staðar, og víðast eða alls staðar stendur hvort
tveggja til bóta.
Skýrslur IV og V sýna meðalkúna í félögunum,
og er í athugasemd sagt, hvaða kýr í félaginu er hezt.
Um þessar skýrslur þarf ekkert að ræða, menn sjá
muninn á meðalkúnum i félögunum og nokkuð af