Búnaðarrit - 01.01.1947, Qupperneq 165

BÚNAÐARRIT
159
3. maí fór ég að heiman það ár, fyrst til Eyrar-
bakka, en þaðan svo til ýmissa sandgræðslustöðva á
Suðurlandi. Unnið var fyrst að ,því að gera við girð-
ingar og ná melfræi. Það var gert í maí.
Melfræið var mest geyrnt í Gunnarsholti, en nokkuð
af því í Landssveit. Frá þeim stöðvum var það flutt
út til annarra sandgræðslustöðva á Suðurlandi, Norð-
urlandi og Vesturlandi. Það skiptir miklu máli að sá
sem fyrst á vorin, til þess að fræplönturnar hafi sem
lengstan vaxtartima á fyrsta sumrinu og nái góðum
þroska.
Ákveðið var að stækka sandgræðslugirðingar á
Rangárvöllum, og var tekið til friðunar land frá 6
býlum: Eystri-Iíirkj ubæ, Vestri-Kirkjubæ, Strönd,
Stóra-Hofi, Minna-Hofi, Stoklcalæk. Girðingarlengdin
var yfir 20 km og landstærðin nærri 4000 ha.
Einnig var unnið að girðingu í Landssveitinni, þar
var girt iand frá: Neðra-Seli, Efra-Seli, Bjalla, Hrólfs-
staðahelli, Húsagarði og Tjörfastöðum, sem nú eru í
eyði af sandfoki. Girt var þar um 12 km.
Miklir örðugleikar voru á að fá girðingarefni, eink-
um gaddavír.
í júlí fór ég austur í Skaftafellssýslu til þess að líta
þar eftir sandgræðslustöðvum og gera upp reikninga
við menn, sem þar höfðu unnið að girðingum og fleiri
sandgræðslustörfuin. Einnig fór ég 18. júlí til Vest-
mannaeyja, til þess að athuga uppblástur þar, á
Heimaey.
4. ágúst fór ég suður á Reykjanes til þess að athuga
sandfokssvæði þar. Snður á Garðskaga fékk Sand-
græðsla íslands „bragga“, sem var rifinn og fluttur
austur að Gunnarsholti. Var þar byggður fyrir hann
grunnur og hann reistur að nýju. Nokkur hluti lians
var notaður lil frægeymslu og súgþurrkunar, — en
nokkuð af honum til verkfærageymslu.