Morgunn - 01.12.1924, Síða 31

MORGUNN
141
Kveldinu áöur dó þessi gamla vinkona mín á Eyrarbakka,.
er eg hefi nú sagt frá.
Líkið í rúminu og bylurinn á glugganum.
Fyrsta janúar 1905 vakna eg viö það, að mér finst alt
svo undarlegt og dularfult í kringum mig. Sjálf var eg svo
lömuö og þreytt, eins og eg vœri nýkomin heim úr erfiðri lang-
ferð. Mér virtist dimt í stofunni, en gat þó aðgreint alt, sem
inni var. Mér sýndist stofan full af hvítum, smáum þokubólstr-
um, er svifu hver í kringum annan. Fólkið var alt í svefni.
Eg fór að reyna aö ganga um gólfið og átta mig á líðan minni
og því, sem kringum mig var.
Þá verður mér mjög felmt viö, því að í rúminu á móti
mér sýnist mér liggja lik. Ekki sá eg, liver það var, sökum þess,.
að þunn hula virtist mér yfir því.
Eg furðaði mig mjög á myrkrinu, því aö eg vissi, að langt
var liöið fram á morgun. Eg ætla að líta út. En þá fyrst sé ■
eg, hvað veldur myrkrinu í baðstofunni. Gluggarnir eru gadd-
frosnir, svo ekki augar út um þá, og snjóhríðin bylur á þeim
meö þungum veðurdyn.
Fóllcið liafði ekki farið að sofa, fyr en seinni part nætur-
innar, hafði verið aö skemta sér við spil, lestur og söng og
allir höfðu gengið glaöir til hvílu. Blíðuveður hafði verið,
þegar við háttuðum, og alauð jörö.
Eg stóð litla stund á gólfinu og furðaði mig á þessu öllu.
Enn svaf alt fólkiö. Eg gekk hljóðlega út úr stofunni og fram
ganginn, opnaði með mestu varúð útidyrnar og bjóst við b.vl-
skeflu inn á mig.
Undrun mín óx þá enn að góðurn mun. Úti var albjart,
himinblítt veður og alauð jörð. Eg gekk út á flöt fyrir utan
húsið og reyndi af öllum mætti að jafna mig. Eg var enn mjög
þreytt. Eg ásetti mér að segja engum frá þessu.
Þegar eg kom inn aftur, var auðvitað albjart í stofunni
og aliir vaknaðir, glaðir og hressir. Gluggarnir bjartir og þíð-
ir eins og í júlímánuði. En allan daginn var eg eins og utan
við mig.