Morgunn - 01.12.1937, Qupperneq 15

MORGUNN
141
Þessar rannsóknir sönnuðu ómótmælanlega að þarna
var komin í samband við lifandi menn framliðin vits-
munavera, sem lifað hafði fyrir 300 árum.
En á meðan á því stóð að rannsaka þetta og sannreyna
það á allan hátt, þá gjörðist nú það, sem einna mesta
undrun vakti. Patience Worth var iðulega í sambandi
og las fyrir yndislega fögur ljóð og tvær skáldsögur,
sem mönnum kom saman um, að báru vott um undra-
verða skáldgáfu og þekkingu, en miðillinn, frú Curren,
sem áður var nefnd, ritaði þetta ósjálfrátt. Skrifarar,
sem þekkja, hversu vandasamt er að gjöra góð eftirrit,
án þess að þurfa að leiðrétta, endurrita, snyrta og fága,
stórfurðuðu sig á þessu fyrirbrigði; því að Patience
Worth las fyrir og frú Curren skrifaði í trance ljóð og
sögur með óheyrðum flýti, eitt hundrað og tíu orð á mín-
útu. (Fljótustu skrifarar munu ekki skrifa nema 30 orð
á mínútu). Og aldrei þurfti að breyta hjá henni einu ein-
asta orði eða setningu.
Prófesor William E. Saght, fyrrum prófessor í heims-
speki við Baker háskóla (í Bandaríkjunum) nú prófess-
or í sálarfræði við Cornell háskóla, hefir vandlega kynt
sér og rannsakað þetta mál (náttúrlega með vísinda-
mannlegri nákvæmni) og í tilefni af því, gjört þessa
staðhæfing:
„Ekkert getur komið frá undirvitundinni, nema það
hafi fyrst farið gegn um yfirvitundina“.
Samkvæmt þeim ummælum hefir hann viðurkent, að
ómögulegt sé að þessi skrift frú Curren hafi komið frá
undirvitund hennar.
Annar merkur og lærður maður, prófessor Allison,
hefir varið miklum tíma og verið á mörgum íundum til
að rannsaka þetta Patience Worth mál og síðan ritað
um það athugasemdir sínar og umsögn. Það væri of
langt að taka það upp hér, en hann segir t. d. meðal
annars: „Á einu einasta kveldi komu fimtán kvæði á
fimm stundarfjórðungum, það er að meðaltali eitt á