Morgunn - 01.12.1937, Qupperneq 42
168
MORGUNN
orð, sem vér notum, eru oft allsendis ófullnægjandi til
að lýsa því lífi, sem á æðri sviðum tilverunnar er lifað.
Allir, sem við miðlarannsóknir fást, kannast við það, að
jafnvel þær verur, sem á næstu sviðunum við jörðina
lifa, kvarta undan því, að tunga vor eigi ekki orð til að
lýsa þeirra veröld að fullu og að þess vegna takist þeim
svo misjafnlega vel, þegar þær séu að reyna að lýsa
henni fyrir oss.
Þó vitum vér, að ,,hið nýja líf“ kemur hinum ný-látna
svo fyrir sjónir, sem sé það merkilega líkt jarðlífinu.
Þeir segjast lifa í föstum líkama, nota einskonar klæðn-
að og eigi bústaði, og þeir fullyrða, að þeir hafi fast land
undir fótum. Þér kannast einnig við það úr vitrunum
Sundars Singh, að hann talar um hús og hæðir, vötn og
skóga og unaðslega landslagsfegurðí andaheiminum.Alt
bendir til þess að vér skyldum varast allar loftkendar
og óverulegar hugmyndir um andaheiminn, því að hann
er sínum íbúum jafn verulegur og áþreifanlegur og jörð
vor er oss.
Við Allra sálna messu hefi ég jafnan valið kafla til að
lesa yður um lífið eftir dauðann. Sá kafli, sem ,ég les yð-
ur í kvöld, segir frá því, er framliðin kona tekur á móti
nýlátnum manni sínum og lýsir umhverfi því, sem þessi
hugnæmi atburður gerist í. Lýsingin er tekin úr frægri
bók, sem enski merkispresturinn Vale Owen ritaði ó-
sjálfrátt í skrúðhúsi kirkju sinnar; hún er á þessa leið:
,,í grænni, gullslitri breklcu, ilmandi af margskonar
blómum, er hús með göflum eftir gamalli tízku, með
mörgum turnum og gluggum. Tré eru þar og grasvellir
og í dalverpinu er stórt vatn; þar leika sér marglitir og
mjög fallegir fuglar.
Þetta er ekki á þínu sviði, (segir sá ósýnilegi, sem
skrift prestsins stjórnar), heldur okkar megin við tjald-
ið. Ekki væri mikið gagn að því að ég færi að rökræða
við þig, hve eðlilegt það er að þessir hlutir séu hér. Þeir
eru hér; og okkur er það mikið undrunarefni að menn-
1