Morgunn - 01.12.1937, Blaðsíða 73
MORGUNN
199
ljósinu. Ef vér veitum viðtöku þeim staðreyndum, er ég
hefi sagt frá í þessari bók sem sannindum, þá vitum vér
að dauðinn er lítið hrygðarefni. Vér gerum oss þá grein
fyrir því, að sáðkorn lífsins er aðeins um stundarsakir í
holdshýðinu, og þegar það hefir náð sínum sérstaka
þroska, blómgast það og nær fyllra tilverumagni, þrosk-
ast fyrir eilífðina, nær sívaxandi meðvitund“.
Um tvennt er að velja.
Eftir frú St. Clair Stobart.
(LJr fyrirlestri, fluttum á fundi Sanibands frjálslyndra kirkjumanna,
»Modern Churchmen’s Union«, i Cambridge, þ. 1. sept. 1937).
Ég tek fyrir texta aðra greinina í bæklingi Frjáls-
lyndra kirkjumanna um tilgang Sambandsins:
„Kristin trúvörn hefur þreytzt í viðleitni sinni til
að ráða við vaxandi fjölda vandamála, einkum
kraftaverkin og önnur skyld atriði í guðspjöllun-
um. Sú viðurkenning, að þau hafi ekki áhrif á
kjarna kristinnar trúar, er ein af sigurvinningum
Nýjatestamentiö-rannsóknanna“.
Ó, vinir mínir! En sá sigur! Sigurvinning, sem slær
botninn úr kristindóminum, af því að hún hefur ekki á
boðstólum neina aðra skýringu á þessu, sem nefnt hef-
ur verið kraftaverk.
Aðal-vandamál ykkar hafa verið kraftaverkin. Og ég
fullyrði, að þið hafið af ásettu ráði snúið baki við þeirri
einu vísindagrein, sem getur útskýrt þau á fullnægjandi
hátt, vegna þess að hún sé ekki samboðin ykkar kirkju-
lega virðuleik, — í stað þess að reyna að nota hana til
þess að útskýra þau.