Morgunn - 01.12.1937, Blaðsíða 104
230
M 0 R G U N N
ÞaS sem
fanst.
Eins og áður getur um, voru bein Sol-
veigar mjög tekin að fúna. Stærstu og
hörðustu beinin héldu sér samt vel.
Mældum við Stefán á Höskuldsstöðum sum helztu bein-
in, svo sem höfuðkúpu og lærlegg. Af stærð höfuð-
kúpu virtist okkur hún vera sem svaraði af fremur
litlu kvenmannshöfði, og af tönnum álylctuðum við, að
hún hefði verið á þrítugsaldri. Lengd lærleggs var 39
cm., og mun það vera stærð fremur lágvaxinnar konu.
Þá var og enn auðvelt að ákveða lengd kistunnar og
breidd, þar sem sumar fjalárnar böfðu fulla lengd.
Hefir hún verið 147 cm. löng og 42 cm. breið. Járn-
hringur (úr ca. 8 mm. járni) 5 cm. í þvermál fannst í
moldinni, og hafði hann verið í gafli gistunnar. Sáust
og járnspengur í gaílfjöl. Gat Stefán á Höskuldsstöð-
um til, að þetta hafi verið fatakista Solveigar, sem hún
var grafin í, og þykir mér sú tilgáta mjög sennileg,
enda munu sögusagnir til vera fyrir því, að svo hafi
verið. — Auk þessa, sem nú hefir verið getið, fannst í
moldinni innan um beinin ein silfurmilla og ofurlítil
pjatla af mjög sterkum dúk. Var hvorugur sá hlutur
grafinn með beinunum. — Pjötlunnar hafði sérstak-
lega verið getið í miðilssambandinu.
En nú munu margir spyrja: Hver var til-
gangurinn með öllu þessu umstangi? —
og er elcki nema eðlilegt, að menn spyrji.
— I símtali því, sem Pétur Zophoníasson átti við mig
11. júní, fór hann eins og vænta mátti sem minnst út í
þá hlið málsins. En bæði þá, er sonur hans kom norður,
svo og í ReykjaVíkurferð minni þá skömmu seinna,
fékk ég að vita allt gjörr um þá hluti. Og tilgangurinn
er í stuttu máli sá, að hjálpa — hjálpa Solveigu. Hún
var sögð styttra á veg komin en æskilegt væri og sumir
kynnu að ætla, eftir þeim tíma, sem liðinn er síðan hún
flutti héðan. Sumir menn álíta, að mönnum hljóti að
ganga svo afar vel að þroskast eftir dauðann, enda
Hver var
tilgangurinn?