Morgunn - 01.12.1937, Side 47

MORGUNN
173
heldur vegna þess, að hún er óvenju skýr og greinileg, og
veldur sjálfsagt nokkuru þar um, að Davis er þar sem
athugandi. Hann hafði gert ráðstafanir til þess að vera
viðstaddur andlát hennar með það fyrir augum að fá
tækifæri til að fylgjast með því, með hvaða hætti við-
skilnaður sálar og líkama færi fram. Hann segist því
hafa gert alt, er sér hefði verið unt, til þess að hann yrði
eklci fyrir neinum óþægindum eða truflunum meðan á
þessu stæði. Hann tekur það og einnig fram að andleg
og líkamleg líðan sín hafi verið í bezta lagi, er hann
gerði þessa tilraun. Ég læt hann nú sjálfan segja frá því
er fyrir hann bar að þessu sinni.
,,Að undirbúningi þessum loknum tók ég mér sæti
andspænis sjúklingnum, er sýndist aðfram komin. Það
fór ágætlega um mig, og að nokkurum augnablikum
liðnum var ég kominn í hið ,,æðra ástand“, en svo nefnir
hann ástand það er hann kemst í við slík tækifæri. ,,Ég
þóttist nú sjá, að dauðastund konunnar myndi ekki vera
langt undan, og réð ég það einkum af því, að líffæri
efnislíkamans, einkum í útlimunum, sýndust ekki lengur
vera fær um að uppfylla kröfur þær eða fullnægja þörf-
um þeim, er sálin gerði til þeirra og þau höfðu leyst af
hendi áður. Þau virtust vera að glata starfsþrótti sínum
hvert af öðru. En það var engu líkara en að hinum æðri
líffærum yrði það samstundis Ijóst, að alvarleg hætta
væri á ferðum. Þau virtust nú öll vinna saman og sam-
eina krafta sína, til þess að koma í veg fyrir hugsanleg
samvinnuslit milli sálarinnar og líkamans. Um hríð
fylgdist ég með þessari einkennilegu en jafnframt dá-
samlegu stai’fsemi, er fór fram í líkama sjúklingsins
næstu augnablikin, er einkum virtist beint að því af
hálfu hinna æðri líffæra, hjartans og heilans, að senda
útvöi’ðum sínum nýjan forða af lífsafli, til þess að
styrkja viðmótsþrótt þeirra í baráttunni gegn dauða og
upplausn efnislíkamans. En viðleitni þeirra virtist eltki
myndi bera tilætlaðan árangur. Lífsaflið sýndist vera