Morgunn - 01.12.1937, Blaðsíða 31

MORGUNN
157
vita, uppi^eisn og heimtuðu skýrari svör. En hvernig átti
að gefa þau slcýru svör, þegar upprisutrúin var orðin
svo vándlega vafin í umbúðir, að engum eða fáum datt
í hug að nokkuð væri innan í þessum umbúðum öllum.
Og loks var svo komið, að mikill þorri manna í hinum
svokallaða kristna heimi var farinn að láta sér detta í
hug, að líklega væri, þegar öllu væri nú á botninn hvolft,
ekkert líf til eftir þetta. Vísindin fluttu þessa skoðun.
Við höfum öll heyrt hana, og hún hefir meira að segja
fest rætur í hugum okkar allra, náttúrlega mismunandi
djúpt, en rætur þó, sem við eigum erfitt með að upp-
ræta alveg. Þessi skoðun hefir verið nefnd efnishyggja
sökum þess, að fylgjendur hennar neita að taka neitt
annað til greina, en það sem er af þessum heimi, allt
annað er í þeirra augum hjátrú og vitleysa.
Ef finna á réttan mælikvarða fyrir því, hvað trúnni á
upprisuna hefir hnignað mikið nú á síðari árum, þá er
rétt að athuga svör manna við þessari spurningu: Held-
ur þú að líf sé til eftir þetta? Svörin eru mjög lík. ,,Ég
vona það“, segja sumir. „Þetta er manni kent“, segja
aðrir, og fleira álíka sannfærandi(!). En að finna al-
gerlega skýlausa játningu, borna fram af krafti sann-
færingarinnar, það er því miður afar sjaldgæft.
Þá tekur ekki betra við, ef það fólk, sem trúir nú á
annað líf, er spurt á hvern hátt það álíti að því lífi sé
farið. Það hefir náttúrlega engin svör við þess háttar
spurningum, enda hafa þær til skamms tíma verið álitnar
óþarfar, og bera vott um guðleysi. Og mér er spurn.
Hvernig ætti fólk að hafa nokkur svör? Ég veit ekki
betur en aliur þorri þeirra presta, sem ég hefi heyrt til
(og svo mun vera um fleiri), hafi farið algjörlega utan
við að svara þess háttar spurningum. Þeir hafa látið sér
nægja að segja, að við skildum ekki, og væri ekki ætlað
að skilja, leyndardóma guðsríkis, eða farið að segja frá
sæluríkum bústöðum á himnum, þar sem engin harma-
kvein né mæða sé framar til o. s. frv. Og þeir létu sér