Morgunn - 01.12.1937, Blaðsíða 66

192
MOEGUNN
Þær sögðu mér að hverjum manni væri úthlutaður
verndarengill, og að sérstök skylda hans væri sú að
vaka yfir þeim manni og reyna að hjálpa honum eða
henni til að standast freistingar og lifa góðu lífi — lífi,
sem fær slík sælurík laun.
,,En hvernig stendur á því“, spurði ég verndarengil
minn, „að engill getur vakað svo vandlega yfir manni,
eins og þú vakir yfir mér, og samt þjónað öðrum líka?“
„Það er af því, Joy“, svaraði hún, ,,að verndarengl-
unum er ekki nauðsynlegt að vera ávalt með þeim, sem
þeir eiga að sjá um, til þess að vita, hvað þeir eru að
gera, eða hvað þeir eru að hugsa. Hvar, sem ég er, hvort
ég er í aldingarði himnaríkis, sem þú kallar svo, eða
einhvers staðar á jörðunni langt frá þér, þá ná hugs-
anir þínar til mín, og sé þörf á hjálp minni fólgið í þeim,
þá er ég komin til þín“.
„Hryggir það englana að sjá þá í örðugleikum og
bágindum, sem þeir elska á jörðunni?“
„Stundum", sagði móðir mín, „en ekki eins mikið og
það mundi hryggja okkur, ef við værum eins og íbúar
jarðarinnar. Því að við hér sjáum, þó að þeir sem enn
eru á jörðunni geti ekki séð það, hve það að lenda í
raunum og örðugleikum styrkir oft skapgerðina, þrosk-
ar andlegleikann, og kallar fram það bezta, sem er í
karli og konu. Við, sjáum út yfir gröfina, og við getum
séð, hvað bíður margra hér, sem fyrir mannasjónum
hafa ratað í mikla óhamingju. Margir á jörðunni, sem
þeir er þekkja þá — eða halda að þeir þekki þá — telja
mestu ræfla, eru með oss taldir göfugustu lánsmenn, af
því að þó að þeir séu fátækir að veraldlegum gæðum,
þá hafa þeir auðgað sálir sínar að þeim hlutum, sem
ekki geta farið forgörðum. Og við vitum, að margir,
sem á jörðunni eru taldir glæsilegir lánsmenn, eru ræflar,
af því að, hvað miklar sem eignir þeirra kunna að vera,
þá sjáum við að sálir þeirra eru örsnauðar.
„Fyrir okkar sjónum eru fötin og líkamir jarðar-