Morgunn - 01.12.1937, Page 43

MORGUNN
169
irnir skuli efast um þa'ð, að alt sem er gott og yndislegt
á jörðinni sé til hér með aukinni fegurð og enn elsku-
legri yndisleik.
Á einum turninum stendur kona. Klæði hennar eru
með þeim lit, sem heyrir hennar stöðu til, og þann lit
þekkið þið ekki á jörðinni, svo að ég get ekki sagt þér
hvað hann er nefndur-------------
Hún horfir út í sjóndeildarhringinn langt út fyrir
vatnið; hinum megin við það eru lágar hæðir og ljósið
skín á þær. Hún er fögur ásýndum. Vaxtarlag hennar
er fullkomnara og yndislegra en nokkurrar konu á jörð-
inni og andlit hennar ástúðlegra. Af augum hennar
stendur yndislegur Ijómi með fjólulitum blæ. Á enni
hennar blikar silfurstjarna og sendir frá sér neista, sem
svör við hugsunum hennar; þetta er gimsteinninn, sem
heyrir til stöðu hennar. Og ef nokkurs væri vant til að
gera fegurð hennar fullkomnari, þá kemur það nú fram
í löngunarsvipnum, sem gerir ekki annað en aulca frið-
inn og fögnuðinn á andliti hennar.
Þetta er húsfreyjan og hér á heima fjöldi ungra
kvenna, sem eru undir umsjá hennar-------------
Ef þú athugaðir nú andlit hennar, mundirðu tafar-
laust sjá, ao hún er að vonast eftir einhverju. Alt í einu
er eins og kvikni ljós og sendi frá augum hennar þessa
yndislegu, fjólubláu geisla; og af vörum hennar fer
skeyti; það mundir þú vita af því, að þú sæir bláu, ljós-
rauðu og fagurrauðu glampana, sem skjótast frá vörum
hennar og virðast fljúga miklu hraðara en svo, að þú
getir fylgt þeim með augunum yfir vatnið.
Þá sést bátur koma hægra megin milli trjánna, sem
eru við vatnið----------Báturinn kennir að lendingar-
staðnum og glæsilega búinn hópur manna hleypur upp
á marmaraþrepin, sem liggja upp að græna vellinum,
fyrir ofan.
Einn maðurinn fer sér samt hægt. Fagnaðarsvipur er
á andiiti hans og hann virðist líka vera fullur undrunar.