Morgunn - 01.12.1937, Blaðsíða 109

MORGUNN
235
trygging fyrir enn meiri þátttöku í athöfninni. — Þá er
það fyrirbrigði vel þekkt, að fólk vill fremur liggja í
einum garði en öðrum, og kemur sá vilji þess fram
meðan það lifir jarðlífinu. Er þá ekki skiljanlegt, að
hver sem ekki er upp yfir skoðanir jarðlífsins hafinn,
kunni að líta svipað á? Og Solveig sagði, að á þenna
hátt mundi hún hvíla nálægt ættingja, sem sér væri kær.
Var ekkert sagt um séra Odd? Hvað varð um hann?
— Þetta eru spurningarnar, sem fæstir gleyma, og jafn-
vel ekki þeir, sem annars þykjast ekki leggja mikið upp
úr miðilssambandi. — Jú, það kom ýmislegt fram um
séra Odd. Fyrst og fremst það, að Solveig hefði ekki
orðið honum að bana, heldur hafi hann verið veginn af
jarðneskum mönnum. Afdrif hans hafi orðið þau, að
honum hafi verið sökkt í svonefndum Solkupytt, sem er
yzt í læknum Gegni, og þar séu leifar hans enn. Það var
sagt, að pyttur þessi lægi svo sem stundarfjórðungs
gang frá bænum og sæist ekki heim þaðan. Þetta er
rétt. Bakkar Gegnisins eru svo háir þar, að ekki sér
heim af undirbakkanum við pyttinn. Pytturinn er hyl-
djúpur forarpyttur. — Ýmislegt fleira var sagt um
burtför séra Odds, það er ekki verður skráð hér.
Er nú Solveig ánægð? spyrja sumir. — Svo er að
heyra af skeytum, sem hafa borizt frá henni síðan. Hún
er ánægð og þakklát fyrir það, sem fyrir hana hefir
verið gert.
Ég mun nú ekki leitast við að svara fleiri spurn-
ingum af þeim er aðrir hafa borið upp fyrir mér. En eg
vil sjálfur bei*a enn eina spurningu fram og svara henni.
Og sú spurning er þetta: Var þörf á því að breyta hugs-
unarhætti manna til Solveigar? — Eg svara þeirri spurn-
ingu hiklaust játandi. Þetta ,,umstang“ hefir ljósar
en nokkuð annað hefði getað gert, fært mér heim sann-
inn um þáð. Eg hefi orðið þess svo víða var, að hugsað
hefir verið til hennar með lítilsvirðingu og nærri að
segja hreinni andúð. Hversu oft hefir hún verið kölluð