Morgunn - 01.12.1937, Blaðsíða 99
MORGUNN
225
. . . „þótt jafnan maðr nokkuð sérlegr í háttum, og hlaunit
•eitt sinn frá öðrum mönnum til fjalls. Hann reið um á Víðivöllum
og' drakk þar kaffe, bauð Vigfús sýslumaðr honum fylg'd heim, því
at hlákumyrkr gerði mikit um kvöldit, en hann vildi ekki, bví at
hann var algáðr, en örskammt að Miklabæ og slétt gatan, en um
morguninn eftir var hestrinn í mýri, fyrir neðan völlinn, með reið-
tyg'jum, en prestr var horfinn og leituðu hans 40 menn í átta daga,
en hann varð aldrei fundinn, ok ekkert af honum, ok voru þar um
margar getr . . . ok engar líklegar, en það þótti einna iíkast, at
hann hefði farit i Gegnir, stokk einn í Jökulsá, er köllut er Héraðs-
vötn, þó at eigi fyndist hann . . .“
Sr. Oddur var 46 ára er hann lézt. Frá honum er kom-
ið margt nefnkenndra manna, og má af núlifandi mönn-
um nefna þá Magnús Guðmundsson alþingismann, og
Ágúst H. Bjarnason prófessor.
(Annars má lesa sagnir um livarf sr. Odds í Blöndu
IV. bls. 67—72).
Nú var ekki að sökum að spyrja; Solveigu var
kennt um dauða sr. Odds og hvarf. Þótt nútímamönn-
um muni finnast líklegra, að sr. Oddur hafi horfið af
völdum annarra fremur en af völdum Solveigar, ef ein-
hverjum öðrum en sjálfum honum var um að kenna,
þá komst í þessu falli engin önnur skýring að. Þjóðin
var svo hneigð til draugatrúar á þeim tímum. Og ef
einhver jarðneskur maður hefir átt þátt í hvarfi sr.
Odds, þá var svo undur þægilegt, í sltjóli hjátrúarinn-
ar — að geta leitt gruninn af sér að þeim, er ekki gat
borið hönd fyrir höfuð sér. Og þá þurfti ekki lengi að
leita þar sem Solveig var annars vegar, hún sem með
voveiflegum dauða sínum hafði orsakað taugaveiklun
þessa hrausta og karlmannlega manns.
Þannig varð Solveig skotspónn hjátrúarinnar: að
rnestu leyti að ósekju sökuð um voðalegan glæp, ef til
vill höfð til blóra í annara manna sök. Hún varð að
draug í þjóðtrúnni, ægilegum draug. Og aðeins eða að-
allega þannig hefir minning hennar lifað fram á þenn-
an dag, að svo miklu leyti sem hún hefir lifað: samúð-
15