Morgunn - 01.12.1937, Blaðsíða 18
144
MORGUNN
ekki astral- eða sálrænum líkama. Þar sem ég hef nú
síðan séð í raun og veru allar tegundir af sálrænum fyr-
irbrigðum undir fullkomnum sönnunarskilyrðum, þá er
þetta langfurðulegasti atburðurinn, sem ég hef nokkurn
tíma séð og gagnstæður öllu lögmáli.
Til að skýra þetta betur, verð ég að segja frá því, að
síðan ég var tólf ára og hafði lesið „Öld skynseminnar"
eftir Thomas Paine, hafði ég smámsaman orðið harð-
svíraður efnishyggjumaður, þangað til það voru á end-
anum Buchner, Ernest Haeckel, Ingersoll, Voltaire,
Yolney, Darvin, Huxley, Spenser (alt heimsfrægir efni-
ishyggju- og trúleysismenn) og fjöldi annara slíkra, sem
alveg höfðu mótað lífsskoðun mína.
Ég verð að taka fram, að þótt ég sæi enga leið til að
útskýra þessa fjarskynjun, kom mér ekki þá til hugar
að flokka þessi fyrirbrigði undir neitt, sem starfaði
laust við líkamann.
En á endanum kom fyrir sá atburður, sem kollsteypti
öllum fyrri sannfæringum mínum. Ég hafði lesið í ritum
enska sálarrannsóknafélagsins skýrslu um tilraunir,
sem þektur eðlisfræðingur hafði gjört undir altryggum
sönnunarskilyrðum, með dáleiddan mann og þar höfðu
hlutir verið hreifðir úr einum stað í annan í herberginu,
án snertingar.
Ég ályktaði, að við ættum að geta endurtekið þessar
tilraunir, svo að á næstu samkomu okkar komum við
stúlkunni fyrir í þægilegum legubekk og ég svæfði hana
í djúpan dásvefn. Þvínæst skipaði ég henni að sópa nið-
ur á gólf nokkrum skjölum, sem lágu á skrifborði mínu
hér um bil sex fet frá legubekknum.
Ég endurtólc þessa skipun nokkrum sinnum árangurs-
laust. En á endanum, eins og stúlkan hefði verið að safna
sér orku einhversstaðar frá, sópuðust skjölin af borðinu.
Þetta var köld vetrarnótt, tíu stiga frost, svo enginn
gluggi var opinn í herberginu, og enginn gustur gat stað-
ið á skjölin.