Morgunn - 01.12.1937, Síða 85

MORGUNN
211
og voldugur", svaraði pabbi. Því næst þótti mér hann
rísa á fætur, opna hurðina og segja með þrumurödd:
„Konungurinn, sem ræður þarna ríkjum, er Drottinn
Jesú Kristur, sem þið eigið að tilbiðja". Hurðin laukst
á eftir honum, og ég hrökk við og vaknaði.
„Tala við hann Jón rninn Gíslason“.
Vorið eftir að faðir minn dó, brá móðir mín búi og
fluttist til Vestmannaeyja. Hún seldi aðra jörðina, er
þau höfðu búið á, en Ey, sem er kirkjujörð, sagði hún
lausri.Ábúandi felckst ekki, svo að ekki leit út fyrir ann-
að en rífa yrði húsin og skifta jarðarpartinum á milli
hinna Eyjarábúendanna.
Þetta var fjárhagslegur skaði fyrir okkur, og þar að
auki þótti móður minni mjög leiðinlegt, að þurfa að láta
rífa húsin niður.
Snemma í febrúar dreymdi mig, að ég þóttist sitja á
rúmi í miðri baðstofunni heima. Þótti mér mamma sitja
á stól, sem stóð fram við gluggann og gráta mjög ákaft.
Ég vissi ekki hvers vegna hún var að gráta. Allt í einu
opnaðist hurðin, og mér þótti faðir minn koma
inn. Hann leit ekki við mér, en gekk rakleitt til mömmu,
strauk tárin af kinnum hennar og sagði: „Vertu róleg,
Þórhildur mín. Þetta lagast alt saman bráðum. Þér legst
eitthvað til eins og öðrum góðum ekkjum“. Mér þótti
móðir mín hætta að gráta. Þá sneri hann við og gekk
fram baðstofugólfið. Um leið og hann fór fram hjá mér,
brosti hann til mín og sagði, dálítið drjúgur: „Nú ætla
ég að fara og tala við hann Jón minn Gíslason“, og þar
með var hann horfinn.
Draumurinn var ekki lengri, en ég verð að bæta dá-
litlu við til skýringar: Föður mínum og Jóni Gíslasyni
oddvita, sem nú býr í Ey í Landeyjum, var vel til vina.
Jón og kona hans, Þórunn Jónsdóttir Ijósmóðir, höfðu
um þessar mundir brugðið búi, en þó voru þau hjórr'r.
kyr í sveitinni.
14*