Morgunn - 01.12.1954, Qupperneq 18

96
MORGUNN
manna. Áhrifin úr andaheiminum renna helzt eftir þeim
farvegi, þar sem minnst er um stíflur eða þvergirðings-
hátt. Þar sem hugurinn allar stundir er kafinn ofan í
jarðnesk efni, þar komast englar Guðs ekki að. Fyrir því
rennum vér og grun í, hvers vegna Jesús talaði þessi al-
varlegu orð: „Hversu torvelt er ríkum manni að ganga
inn í ríki himnanna!“ Þar sjáum vér á andlegt lögmál.
Fornskáld Hebrea hefur rétt að mæla: Sundurkraminn
andi er Guði þægileg fórn. Auðmjúkt og sundurmarið
hjarta munt þú, ó Guð, ekki fyrirlíta. — Og Jesús Kristur
sagði: Nema þér verðið eins og börn, munuð þér engan
veginn komast inn í ríki himnanna. — Drottinn sendir
naumast sendiboða sína þangað, sem stærilætið ríkir í
hjarta og huga. Hann vill helzt taka sér bústað í auðmjúk-
um, barnslegum hjörtum. Af þessum ástæðum mun það
hafa verið, að fjárhirðarnir urðu fyrir valinu; og af því
að þeir voru svona gerðir, bæði heyrðu þeir og sáu. Og lík-
legt er, að því fjarlægari sem vér verðum fjárhirðunum,
fjöllum og elfum, og stjörnunum og næturkyrrðinni, því
fjarlægari verðum vér englunum. Fjárhirðarnir hvílast
við brjóst náttúrunnar og verða því opnir fyrir áhrifum
hennar og fyrir þeirri dásamlegu kyrrð, er þar ríkir. Þeir
hafa tíma og næði til að hugsa, og stórfelld náttúra vekur
stórfelldar hugsanir. Hinn mikli friður úti í næturkyrrð-
inni, þar sem þeir eru einir sér með hinn blikandi stjörnu-
skara yfir höfði sér, hann sefar allan ókyrrleik sálarinnar
og býr hugann undir að meðtaka skeytin frá himnum.
Höfðingjarnir og auðkýfingarnir og búsýslumennirnir
á Gyðingalandi voru án efa að hugsa um allt annað en
vesalings f járhirðarnir. Hugur þeirra teygðist ekki upp
til stjarnanna, hann hneigðist að jarðneskum störfum og
jarðneskum auðæfum. Og eins er um fjölda manns á vor-
um dögum. Fyrir því gera þeir ekki annað en hlægja og
skopast að tilraunum þeirra manna, sem af þrá eftir æðra
heimi og æðri þekking og fullkomnari skilningi á tilver-
unni reyna að komast í samband við engla frá himni, eins