Morgunn - 01.12.1954, Blaðsíða 21

MORGUNN
99
ingum og stormum lífsins. Er það ekki dásamleg birta,
sem máir burt dauðann í augum vorum, svo að hann er
ekki til framar?
í birtu drottins hyllir undir dásamlegt undraland. Drott-
inn sjálfur er öllum ævintýrasmiðum meiri og dásamlegri.
Við vitum minnst um, hvað hann ætlar oss, þegar inn á
ævintýraland eilífðarinnar kemur. Það eitt sannfærumst
vér betur og betur um, að vísdómur hans og gæzka er
nieiri en svo, að vér fáum gripið það. Og því meira, sem
vér fáum að sjá af dýrð hans, því heitara hljótum vér að
elska hann. Ef það ekki verður, þá er ljósleit vor einskis
virði. „Nær ljósinu, nær Guði!“ — það ætti jafnan að vera
kjörorð vort í starfsemi vorri í þessum félagsskap.
Hvað það er yndislegt að vita það, að Guð felur sig ekki
í dimmu skýi, að hann leynist ekki einhvers staðar í djúpi
einhverra undirheima! Postulinn segir: „Guð býr í ljósi,
er enginn fær til komizt, sem enginn maður leit né litið
getur“. Hann felur sig eigi; það er aðeins svo bjart kring-
um hann, að ekkert mannlegt auga fær greint neitt í þeirri
birtu. Ljóminn er svo dásamlega mikill af honum. En birt-
una frá þeirri ljóssuppsprettu leggur um alla tilveruna, og
fyrir því er það, að því meira ljós, sem vér sjáum, því
meiri þekking, sem vér hljótum á tilverunni, því betur
kynnumst vér Guði, því nær komumst vér hans hjarta.
x-
Ég minnist þess frá háskólaárum mínum, að einu sinni
var einn af prófessorunum að halda fyrirlestur um landið
helga. Hann hafði sjálfur ferðazt þar og var mjög hrifinn
af náttúrufegurð þess. Þá gat hann þess, að það land væri
ólíkt öllum þeim löndum í Norðurálfunni, er hann hefði
séð, en sér væri sagt, að það væri að mörgu leyti líkt ís-
landi, en þangað hefði hann aldrei komið sjálfur. Hvað
sem nú satt er í því, þá er það víst, að fjárrækt er í lönd-
unum báðum, og margir fjárhirðar eru til á íslandi. Og
hver veit nema einmitt felist því eitthvað hjá þessari þjóð
L