Morgunn - 01.12.1954, Síða 79

MORGUNN
157
þess er gætt, að þarna eru látnir feðgar að gera tilraunir
til að sanna fyrir jarðneskum ástvinum í gegnum erlend-
an miðil, og grípa til þeirra sannanagagna að sýna, hve
nákvæmlega þeir fylgist með því, sem í fjölskyldunni á
jörðunni er að gerast. Og allt reyndist rétt, sem fram kom.
Nokkuru síðar voru þau hjónin Aðalsteinn Maack og kona
hans á fjöldafundi hjá frú Thompson. Þar komu þeir fram-
liðnu feðgarnir aftur og þá komu ýmsar upplýsingar um
þá mun ýtarlegri en á einkafundinum. Nöfnin komu skýr,
ártalið, þegar skipið fórst með feðgunum, o. fl.
Mér er það fyllilega ljóst, að slíkar frásagnir sem þessi
missa að verulegu leyti marks í frásögn annarra. Sönn-
unargögnin hafa eðlilega allt annað og meira gildi fyrir
þá, sem upplifa þessa hluti sjálfir. Þess vegna er ástæðu-
laust að birta margar frásagnir. Ungur maður, Þórhallur
Halldórsson, og frænka hans, Sigfríð Bjarnar, sátu einka-
fund hjá frú Thompson, og voru afar ánægð með árangur-
inn, og einkum vegna þess, að framliðnir ættingjar þeirra,
sem komu að sambandinu, áttu við þau ýtarlegt tal um
mjög náin einkamál, en frá fundinum segja þau á þessa
leið:
„Fyrir tilstilli heyrnar- og skyggnigáfu miðilsins urð-
um við vör við nærveru nánustu framliðinna ættingja, sem
sönnuðu að þeir fylgdust með okkur og fjölskyldum okkar.
Skýrt var bæði frá liðnum atvikum og ókomnum. M. a. var
lýst dauðaslysi, sem átti sér stað sl. vetur. Ennfremur
veittum við því sérstaka athygli, að miðillinn greindi rétt
frá mörgum íslenzkum nöfnum. Var fundurinn sem heild
merkilegur og sannfærandi“.
Einn daginn, er ég hitti frú Thompson í húsi S.R.F.Í.
eftir hádegið og hún var komin til að halda þar fundum
sínum áfram, sagði hún við mig: „Ég hafði sérlega góða
fundarkonu kl. 11 í morgun. Hún var í þjóðbúningi, átti
auðvelt með enskuna, og óðara og hún settist sá ég ótal
símaþræði í kringum hana. Það var skemmtilegt. Ég held,
að hún hafi fengið góðan fund“.