Morgunn - 01.12.1956, Síða 18

96
MORGUNN
roskin kona í fundarsalnum gaf sig fram, sagðist vera
móðir þessa manns og væri hann látinn. Hvað segir dreng-
urinn minn? spurði konan. Ég flutti henni skilaboðin:
Hann segir að þú megir ekki syrgja tengdason þinn, því
að hann sé alls ekki látinn. Hann sé enn á jörðunni. Hann
muni bráðlega koma heim til ykkar. Hann segir, að tengda-
sonur þinn heiti Bobby Murphey. Það er rétt, sagði konan.
Eftir fundinn kom konan til mín. Hún var í mikilli geðs-
hræringu og bað mig með miklum ákafa að reyna að ná
aftur sambandi við son hennar, hún þyrfti nauðsynlega
að fá að tala við hann. Ég settist með konunni og innan
skamms náði ég greinilegu sambandi við son hennar,
Charles Robertson. Ég sá hann bæði og heyrði, og nú sagði
hann meira: systir mín má alls ekki giftast, eins og hún
er að hugsa um, því að Bobby Murphey er á heimleið.
Trúðu því, mámma, að hann verður kominn heim þrem
vikum fyrir jól. Systir mín má ekki hugsa um að gifta sig.
Frúin var nærfellt orðlaus af undrun. Hún sagði mér,
að dóttir sín væri búin að þiggja stríðsekknastyrk í marga
mánuði, og að nú ætlaði hún að gifta sig aftur á jólunum.
Ég sagði henni vitanlega, að nú yrðu þær að taka ákvörð-
un um, hvað gera ætti. Og konan fór.
Rúmum fjórum vikum fyrir jól var hringt dyrabjöll-
unni hjá mér, meðan ég var að vinna heimilisstörf. Ég
fór til dyra. Við dyrnar stóðu frú Robertson,, dóttir hennar
og tengdasonurinn, sem var kominn heim, bráðlifandi,
glaður og hress. Hann sagði mér, að hann og félagar hans
hefðu komizt undan af vígvöllunum til Sviss. f alla þessa
mánuði hefðu engin tök verið á, að koma orðsendingu
heim. En við gerðum annað, sagði hann: við trúum á mátt
hugsunarinnar og tókum daglega stund til að einbeita
huganum til ykkar heima og reyna að senda ykkur sterka
hugsun um, að við værum ekki fallnir.
Það er ekki langt síðan Bobby Murphy og konan hans
heimsóttu mig, hamingjusöm hjón með þrjú börn, sem
þau eru nú búin að eignast!