Morgunn - 01.12.1956, Blaðsíða 81

Feigðarboði
★
Fóstra minn, Eggert Andrésson skipstjóra í Haukadal
í Dýrafirði, dreymdi í októbermán. 1919 draum þann, sem
hér fer á eftir.
Hann þóttist vera að gá að kindum í kofa, sem hann
átti fyrir utan svokallaða Guðmundarbúð, og sjá þá tvo
kúttera á sjónum framundan. Þeir voru uppljómaðir með
ljósum. Síðan þóttist hann ganga inn í kofann, en þegar
hann kom aftur út, sá hann kútterana hvergi en sjö „blúss-
ljós“ vera að reka að landi og var eitt þeirra stærst. Þótt-
ist hann þá fara upp á kofann og kalla á hjálp. Kom þá
til hjálpar maður, sem Jón heitir og á heima á bæ, sem
heitir Vésteinsholt. Þykist Eggert þá ganga niður í fjöru
og eru ljósin þá öll að stranda ,og upp úr stærsta ljósinu
kemur Pétur Mikael Sigurðsson skipstjóri á Kútter Valtý.
Var vinstri fótur hans krepptur upp í þjóhnappa og þykist
Eggert segja við hann: Blessaður komdu nú heim með
mér og fáðu föt. Hann vaknaði við það, að honum fannst
þeir vera á leiðinni heim.
Upp frá þessu taldi fóstri minn að kútter Valtýr mundi
stranda og reyndi að telja son sinn, Andrés Magnús að
nafni, af því að fara á Valtý þessa vertíð. Féllst Andrés
á það, unz Pétur skipstjóri skrifaði honum og hinum Dýr-
firðingunum og lagði fast að þeim, að koma með sér þessa
vertíð eins og að undanförnu. Þá skipti Andrés Magnús
um skoðun og héldu honum engin bönd upp frá því. Gaf
þá faðir hans það eftir en bað son sinn að skila kveðju
til Péturs og biðja hann að gæta sín fyrir því að sigla í