Morgunn - 01.12.1956, Qupperneq 56

W. St. Moses:
Kenningar andanna
★
Ég varpaði fram þeirri hugsun, að mannvinur-
inn væri sá, sem stæði hugsjóninni næst. Mér var
svarað á þessa leið:
Hinn sanni mannvinur er sá, sem velferð náungans ligg-
ur þyngst á hjarta. Hann er hið sanna barn þess almátt-
uga föður, sem er hinn mikli mannvinur. Hinn sanni mann-
vinur er sá, sem með hverjum degi, sem líður, líkist Guði
æ meir. Með daglegri þjálfun eflir hann þær tilfinningar,
sem eru eilífar og ódauðlegar. I þeirri þjálfun finnur
mannssálin hina æðstu hamingju. Mannvinurinn og hugs-
uðurinn, sá sem elskar mannkynið, og sá sem elskar þekk-
inguna vegna sjálfrar hennar, eru gimsteinar, sem Guði
eru óendanlega mikils virði og eiga fögur fyrirheiti. Mann-
vinurinn, sem engar takmarkanir þekkir kynflokka, stétta
eða trúarjátninga, geymir í kærleiksríku hjarta sínu
bræðralag alls mannkynsins. Hann spyr ekki um, hverjar
skoðanir bróðir hans hafi, hann spyr aðeins um þarfir
hans. Þessi er hinn sanni mannvinur. Mannvinur er ekki
hinn, sem aðeins elskar þá, sem hugsa eins og hann, hjálp-
ar aðeins þeim, sem smjaðra fyrir honum, og gefur ölmus-
ur til að hljóta lof manna fyrir.
Hinn hugsuðurinn, sem ekki er fjötraður fyrirfram
mynduðum skoðunum á, hvernig þetta eða hitt hljóti að
vera, sem ekki er bundinn af blindri hlýðni við sérkreddu-
skoðanir, sem er frjáls af hleypidómum, móttækilegur fyr-
ir sannleikann, hver sem hann er ef hann aðeins verður
sannaður, hann megnar að kafa leyndardóma Guðs og
hann finnur hamingjuna í rannsókninni. Hann þarf ekki