Morgunn - 01.12.1956, Qupperneq 24

Jón AuSuns:
Þjáningar saklausra
Útvarpserindi á skírdagskvöld 195h
★
Góðir hlustendur!
Þeir atburðir, sem kirkjan minnir oss á þessa dagana,
knýja margra hugi inn í harmanna heim, og aldrei verður
oss ráðgáta þjáningarinnar erfiðara vandamál en þá, er
vér stöndum andspænis þjáningum hans, sem bar þær
saklaus. Og þó eigum vér ekki að þurfa tvö þúsund ára
gamla atburði til að minna oss á það, sem vér höfum dag-
lega fyrir augum: að hinn saklausi þjáist.
í sambandi við þá torráðnu rún ætla ég að hreyfa laus-
lega nokkurum atriðum, en er ég lýk máli mínu, verður
flest ósagt enn af því, sem segja þyrfti.
Fyrir nokkurum árum vildi svo til, að ég þekkti tvo
menn, báða við aldur, sem lágu rúmfastir í sömu sjúkra-
stofu.
Annar þeirra var lamaður. Hann hafði verið ofdrykkju-
maður um langt skeið ævinnar. Afleiðingar þess voru
lömunin og líðan hans var hryggileg. Hann sagði við mig:
„Mér líður hörmulega, en ég reyni hvað ég get til að
bera þetta , úr því að Guð hefir lagt það á mig“.
Hinn maðurinn hlustaði á, og þegar hann heyrði þetta,
sneri hann sér harkarlega til veggjar. Hann stríddi við
þungan sjúkdóm, sem beinlínis orsakaðist af þrældóms-
sliti eftir fátæktarbaráttu margra ára fyrir stórri fjöl-
skyldu. Ég skildi beiskju hans yfir að heyra herbergisfé-
lagann tala um byrðina, sem Guð heföi lagt á hann.