Morgunn - 01.12.1956, Síða 26

104
MORGUNN
eða afrekum annarra. Þá þyrftum vér ekki að bera syndir
annarra, en værum heldur ekki borin á vængjum annarra.
Þá lifðum vér fullkomnu einstaklingslífi og þá þyrfti eng-
inn saklaus að þjást.
Slík tilvera er hugsanleg sem möguleiki. En setjum oss
fyrir sjónir tilveru, þar sem vér lifðum fullkomnu ein-
staklingslífi, þar sem vér hefðum ekki aðgang að neinu,
nema því, sem væri orðið til fyrir eigin tilverknað vorn,
þar sem vér gætum einskis notið annars en þess, sem vér
hefðum skapað sjálf eða unnið til. Með slíka tilveru fyrir
sjónum lærist oss að lofa Guð fyrir það, að lögmálin eru
sett af honum, sem í upphafi hins upphafslausa sá nógu
langt til þess að forða oss frá bölvun slíkrar tilveru.
Úr bók eftir hinn fræga mælskumann og ritthöfund, dr.
Leslie Weatherhead, sem hann sendi mér fyrir nokkuru
og ég hefi lesið mér til mikillar ánægju, tek ég dæmi, sem
skýrir vel, hvað ég á við og fleira í þessu erindi. En hann
segir: „Hugsaðu þér að þú veikist hastarlega fyrir eigin
tilverknað, og enginn gæti hjálpað þér annar en þú sjálfur.
Þú fengir engrar samúðar eða hjúkrunar notið frá neinum
öðrum. Engar uppfinningar annarra kæmu þér til liðs. Eng-
ar æfðar læknishendur mættu hjálpa þér. En vegna þess
að þú ert skapaður í samfélagi gerist þetta, er þú veikist:
Þú ert fluttur með skyndi í sjúkrahús í sjúkravagni, sem
er orðinn til fyrir uppfinningar, vit og starf þúsunda vit-
urra manna um langan aldur. 1 sjúkrahúsinu er þér hjúkr-
að af þolinmæði, leikni og kærleika annarra, og þú fær að
njóta ávaxta af uppfinningum viturra manna hvaðanæva
að úr heiminum. 1 stuttu máli sagt: vitsmunir, dugnaður
og leikni samfélagsins verða þér til blessunar. Alls þessa
fær þú að njóta vegna þess að þú ert skapaður sem einn
meðlimur samfélagsins. Sem einangraður einstaklingur
yrðir þú að deyja hjálparlaus eins og hundur í dýki“.
En það er ekki aðeins á neyðarstund, að vér njótum
blessunar þess að vera hver annars limir. Frá því er þú
lýkur upp augum þínum að morgni og til þess er þú lokar