Morgunn - 01.12.1956, Side 33

MORGUNN
111
annar hefir gjört og bætti þar náð á náð ofan, hann tók
einnig á sig að greiða skuld samfélagsins. Meðan hann var
í blóma manndómsáranna, vitjaði Guð synda feðranna á
honum. Og þegar blóðið rann undan þyrnunum á konung-
legu enni hans, þegar naglarnir nístu þær hendur, sem
hann hafði hafið til að blessa og lækna, þegar svipan lét
eftir sár við sár á baki hans, var enginn vottur uppreisn-
ar gegn Guði í sálu hans, sem þyngsta krossinn bar.
Hversvegna þjáist hinn saklausi? Vér erum fædd til
samfélags, og blessun þess fram yfir bölið er þúsundföld,
en vér getum ekki aðeins notið blessunar þess. Vér hljót-
um að bera böl þess einnig. Vér getum eklti aðeins notið
innstæðunnar, skerf af skuldinni verðum vér einnig að
greiða.
Nú er skírdagskvöld og um allan heim hafa menn við
altarisborðið minnzt þess, að á þessu kvöldi stofnaði lausn-
arinn hina heilögu samfélagsmáltíð, sakramenti samfé-
iagsins. Og þegar vér höfum fyrir augum hans heilögu
ftiynd, eins og hún blasir við oss í kvöld, og eins og hún
horfir við oss á morgun, öðlumst vér dýpri skilning á
hlessun og böli samfélagsins, og andspænis þeirri mynd er
það fyrst og fremst, að spurningin: hversvegna þjáist
saklaus? — hljóðnar.
Eins og áður segir, var erindi þetta ílutt sem útvarpserindi
á skírdagskvölci 1954. Eftir beiðni hlustenda er það birt hér,
og þótti höf. rétt að láta það birtast óbreytt. ímsar þœr
hugmyndir, sem hér eru settar fram, vöknuðu er ég las bók
dr. L. Weatherheads. sem getur í erindinu.
Jón Auðuns.