Morgunn - 01.12.1956, Qupperneq 61

MORGUNN
139
Nei, eitthvað verður að koma í staðinn fyrir það að
missa af jarðnesku reynslunni. Vegna þess að litlu börnin
hafa ekki óhreinkazt af syndum, eru þau mjög fljótlega
látin fara í gegn um hreinsunarheimkynnin hérna megin.
En skortinn á þekkingu og reynslu verður að bæta þeim
upp með lærdómi og menntun. Þetta verk eru látnir ann-
ast andar, sem sérstaka hæfileika hafa til þess að ala upp
sálir litlu barnanna, sem hingað koma. Það út af fyrir
sig er ekki gagnlegt, að vera hrifinn of snemma út úr
jarðlífinu, nema hvað vanrækslan á jarðnesku tækifærun-
um eða misnotkun þeirra getur tafið enn meira fyrir þró-
uninni. Sú sál ber mest úr býtum, sem aldrei hefir vikið
uf vegi skyldunnar, sem með iðni og ástundun hefir unnið
uð því að bæta sjálfa sig og unnið að blessun annarra, og
jafnframt fylgt leiðsögn verndaranda síns. Hégómagirnd
ug eigingirni í hverri mynd, hverskonar leti og makræði,
sérhver vanræksla við að aga sjálfan sig, allt tefur þetta
þróunina. Kærleikur og þekking þokar mannssálunni
áfram. Barnið í andaheiminum getur átt kærleikshugar-
farið, en þekkinguna verður það að ávinna sér með lær-
dómi. Þann lærdóm eru sum börn hjá okkur látin öðlast
uieð þeim hætti, að þau eru látin ná sambandi við miðil
á jörðunni og í gegn um hann lifa þau að nokkuru leyti
jarðnesku lífi og öðlast einhverja takmarkaða jarðneska
reynslu. En mörg barnssál, sem orðið hefði fyrir freist-
mgum og táli ef hún hefði átt lengra líf á jörðunni, vinnur
UPP í hreinleika það, sem hún tapaði í þekkingu við að
fara snemma af jörðunni. Sú sál, sem hefir barizt og sigr-
a<\ stendur þó betur að vígi. Hún hefir gengið í gegn um
eldraun reynslunnar og flyzt eftir andlátið óðara til heim-
kynna hinna reyndu sálna. Jarðneska reynslan er nauð-
synleg, og til þess að ávinna hana, setja margar sálir sig
1 samband við jarðneskan miðil og geta þannig öðlast þá
þekkingu, sem þeim er nauðsynleg.
Það að hverfa þannig aftur til jarðarinnar er þó
ekki eina leiðin til þroska?