Íslenskt mál og almenn málfræði - 01.01.2007, Blaðsíða 14

12
Katrín Axelsdóttir
Tafla 3: Beyging eigin(n) í nútímamáli
EINTALA KK. KVK. HK.
NF. eigin(n) eigin eigið
ÞF. eigin(n) eigin eigið
ÞGF. eigin eigin eigin
EF. eigin eigin eigin
FLEIRTALA
NF. eigin eigin eigin
ÞF. eigin eigin eigin
ÞGF. eigin eigin eigin
EF. eigin eigin eigin
Beygð mynd er í nf./þf.hk.et., eigið, höfð með beinu letri í töflunni. í
nf.kvk.et. og nf./þf.hk.ft. er ekki hægt að skera úr um hvort um
beygða eða óbeygða mynd er að ræða þar sem framburður væri sá
sami. Þetta er því tvíræð mynd og hún er á þessum stöðum skáletruð
í töflunni. í nf./þf.kk.et. er stundum ritað eiginn og stundum eigin.
Þótt «-in séu tvö í fyrri orðmyndinni er hún borin fram eins og sú síð-
ari. Hvort tveggja telst vera tvíræð mynd eins og skáletrið á að sýna.
Alls staðar annars staðar er óbeygð mynd, eigin, og hún er feitletruð
í töflunni. (Um aðrar beygingarmyndir í nútímamáli en þær sem sett-
ar eru upp í töflu 3, sjá 5. kafla.)
I sumum bókum eru gefin upp tvö lýsingarorð, eiginn og eigin (sjá
t.d. Islenska orðabók 2002). í þessari grein er litið svo á að um eitt orð
sé að ræða, með blandaða beygingu, og þetta orð er hér ritað eigin(n).
Auðvitað er hugsanlegt að hér sé ekki um að ræða blandaða beygingu,
heldur tvö orð með ófullkomin beygingardæmi — beygða lýsingar-
orðið eiginn og hið óbeygða eigin — sem menn nota í fyllidreifmgu.
eigin, en ekki kemur þar skýrt fram að beygingin sé yfirleitt blönduð, þ.e. beygð mynd
í nf./þf.hk.et. (eigið) en óbeygð rnynd (eða þá tvíræð mynd) annars staðar. í Stafsetn-
ingarorðabókinni (2006) eru gefín upp tvö orð, eigin og eiginn. Við þau bæði er að-
eins sýnd eintölumynd kvenkyns (eigin) og hvorugkyns (eigið). Þeim sem vilja fræð-
ast um beygingu eigin(n) nægja þessar upplýsingar ekki.