Akranes - 01.10.1957, Síða 31

finnst mér af flestum trjárn og grösum
væmin og óþægileg lykt.
Strax, sem hingað kom, vorum við sótt
ásamt farangri okkar á vögnum og keyrð-
ir til vors húss. Þar komu strax landar
okkar um kvöldið, varð þar margur feg-
insfundur. Sumir fundu feður, syni og
bræður, en mig þekkti enginn. Þar vorum
vér allir um nóttina. Þar var óspart veitt
og margréttað og góð rúm. Daginn eftir
fóru landar hér kunnir að útvega hús
til leigu og gekk það flestum fljótt. Ég
varð aftastur og fékk ekki hús fyrr en að
kveldi hins þriðja dags, ekki upp á
skemmri thna en þrjá mánuði, leiga 10
dollars um mánuðinn, en það heila 30
dollars átti að borgast fyrirfram. Húsið
er fremur gott, en of stórt fyrir okkur,
þó er Jón og Karólína með þrem börnurn,
sem Hrútfirðingar styrktu til ferðar með
okkur. I sama húsi ga>ti ég hætt einhverj-
um seinna, ef hyðist.
Þessi pappír er hér keyptur til hréfa
og kostar tvö cent örkin, ein örk heila
bréfið, en þessi snepill, hálf örk, stimpl-
að og strikað.
Hér innan í lajt ég bréflappa, sýnir
hann hvernig utanáskriftin á að vera til
min. Ég bið kærlega að heilsa Halldóri
bróður ininum og bið þig að sýna horium
öll bréfin, sem ég skirifa þér. Berðu kæra
kveðju mina öllum frændum og vinum.
Vertu blessaður og sæll, af þínum einl.
vin
Þórði Árnasyni.
„Er svo bréfum Þórðar lokið“, skrifar
Daníel, „þvi að hann var skammlífur, átti
ólifaðar 9 vikur, deyði 30. september
1875“.
Bréf frá Guðrúnu Grímsdóttur, ekkju
Þórðar Ámasonar, skrifað Daníel Jóns-
syni á Fróðastöðunt:
Deforest, ii. marz 1874.
Góði fomkunningi og frændi.
Hjartanlega þakka ég þér tilskrifið frá
24. sept., sem ég með tók þann 20. des.
1873. Mér þótti mikið vænt um að frétta
ykkar vellíðan þar í Síðunni. Ég vil láta
þig vita í fáum línum, að okkm- öllum
líður vel, lof sé Guði. Ég veit þú vonast
ekki eftir fréttamiklu eða fróðlegu bréfi
frá mér. Ég veit þú verður fyrir löngu
búinn að frétta lát mannsins míns. Ef
hann hefði lifað veit ég, að hann hefði
skrifað þér mörg og merkileg bréf héðan.
Hann var aldrei vel frískur eftir að hann
kom til Ameríku, en sálaðist þann 30.
sept., þann sama dag var Grímur (sonur
þinn) fluttur á hospitalið, nær dauða en
lífi. Ekki kann ég að lýsa veikindunum,
sem þeir lágu í, en það var líkast tauga-
veiki. Til grafarinnar fylgdi ég líkinu og
dætur mínar, Gunna og Imba, og tveir
Islendingar, sem hjálpuðu mér að standa
fyrir útförinni, það voru Ámi Guðmunds-
son og Jón Pálsson, báðir að austan, úr
Árnessýslu. Ekki kom prestur til grafar-
innar þegar jarðað var, því að það er
ekki siður. Prestar kasta rekum á leiðin
einhvern tíma, þegar þeir messa eða eru
á ferðinni eða eiga eitthvert erindi til
kirkjurnar. Ekki er samt kirkja nærri
kirkjugarðinum. Ekki er siður að lesa eða
syngja, þegar jarðað er, en ég fékk þó ís-
lenzka til að syngja sálm i Hallgríms-
sálmum, þegar jarðað var. Gröfin kostaði
10 dollars, þvi að grafamtenn eru alltíð
tilbúnir í hvert sinn, þegar á þarf að
halda, en kistan kostaði ekkert. Svo var
ég ein í húsinu með tvo litlu dregnina
og Imbu litlu, því að Guðrún var í vist
hjá enskum hjónum. Þar er hún enn í
dag. Ég sá að ég gat ekki haft peninga
til að lifa af í vetur, svo að ég beiddi
mann, sem var góður í málinu, því að
AKRANES
235