Akranes - 01.10.1957, Síða 49

ar fengu haffæra báta og vélar í þá og
tóku að halda skipunum út á fjarlægum
sem nálægum miðum, hvar sem afli var
beztur við norðanvert Atlantshaf, allt, éÖa
nálega allt árið um kring, en vorir bátar,
þótt betri séu og betur búnir en þeirra,
leita ekki fanga út fyrir sín heimamið,
fyrst og fremst vegna þess, að við Græn-
land, þar sem sumarvertíðin er margfald-
lega bezt, eru Islendingar réttlaus þjóð,
réttlaus þjóð þar í sínu eigin landi.
Á tveimur vormánuðum, frá miðjuni
mai fram í miðjan júlí, gætu íslenzku
fiskibátarnir eflaust landað miklu meiri
afla við Grænland, ef þeir hefðu hafnir
þar, en á allri vetrarvertíðinni hér. Og
til þessara veiða þyrftu þeir ekki annað
að kaupa en olíu og vistir. Veiðarfæri og
annar útbúnaður frá vetrarvertíðinni
mundi duga þeim þar, Væri það nú svo
hrollvekjandi, þótt vetrarvertíð yrði rýr
ef vís væri slíkur aflamöguleiki fram-
undan á bjartasta og veðúrblíðasta tírna
ársins?
Frá því einihverntíma, að vetrinum og
fram að miðjum júlímánuði ár hvert
standa í vesturhöllum grunnanna við
Vestur-Grænland á ca. 130—150 faðma
dýpi 30—40 faðma þykkar kasir af
jiorski, sporður við sporð. Þessi ógrynni
af þorski biður þess, að botnhiti sjáv-
arins á grunnunum komist upp í rúmar
20 á C., til þess að þorskur geti gengið
inn á grunnin og gætt isér þar á síli og
loðnu. Ef togað er þama á þessum tíma,
þarf ekki nema að dýfa vörpunni í, til
þess að fá hana fulla. Ef lína er lögð
ofan í þessar kasir, er óðara vís fiskur
á hvem öngul. Og varla mun þurfa að
vanda beituna.
Það þarf ekki mikið liugmyndaflug til
þess að skynja, hvílikum afla islenzkir
bátar og botnvörpungar gætu mokað
þarna á land á ca. 2 mánuðum, hefðn
AKRANES
þakkar öllum vinum sínum
um land allt, órofa tryggð
og drengskap, og óskar þeim
GLEÐILEGRA JÓLA og
blessunar á komandi ári.
Vinsamlegast,
ÓL. fí. BJÖRNSSON.
þeir aðstöðu til að gera að aflanum á
landi á Grænlandi. Á skipum þeim, ,sem
veiða þarna nú, gengur næstum allur
timinn í það, að gera að aflanum, en
aðeins stuttar stundir í það, að veiða. Eft-
ir miðjan júlí dreifist fiskurinn um allan
sjó og eltir síli og loðnu og gengur norður
með landinu. Verður þá að skipta um
veiðiaðferðir.
Að menn hagnýti sér þessa aflamögu-
leika við Grænland, stendur þvi alls ekki
í vegi, að bátamir geti farið á sumarsíld
hér við land, ef menn vilja það.
Þegar búið er að gereyðileggja íslenzka
peninga og ekki er lengur hægt að
svindla á þeim, munu liugir einhverra —
og það margra — hvarfla að því, sem nú
hefi ég sagt. Þá munu menn og minnast
hinnar þjoSrœknislegu og drengilegu bar-
áttu Péturs Ottesens fyrir því, a'S afmá
réttleysi íslendinga á Grænlandi og opna
þessar auSlindir fyrir fátækum almúga
þessa lands, sem á þær méS öllum rétti,
sama rétti og Island sjálft. En þessum
eignar- og yfirráÖarétti íslands yfir
Græniandi hefir sjálf danska ríkisstjórn-
in hátt og heilaglega yfir lýst á þingi
Sþ. í nóvember 1954. — HváS dvelur
menn þá, aÖ ganga eftir þessum rétti
sínum?
(Gi'rin þrssi var ritufi á s.I. vori).
2ðd
A K R A N E S